Twarde linki
Dowiązania twarde nie są plikiem zawierającym ścieżkę do oryginalnego pliku, ale kopiami lustrzanymi oryginalnego pliku, na który wskazują. Plik i jego twarde linki nie są powiązane nazwą lub ścieżką, ale przez i-węzeł, który przechowuje informacje o pliku, takie jak jego lokalizacja, data utworzenia, uprawnienia i inne atrybuty. Każdy numer i-węzła jest unikalny w systemie plików, co uniemożliwia pracę dowiązań twardych między różnymi partycjami lub systemami. Twardych linków nie można używać do łączenia katalogów.
W przeciwieństwie do miękkich linków, twarde linki zawierają informacje, z którymi się łączą, więc jeśli oryginalny plik zostanie usunięty, nadal będziesz mieć dostęp do jego danych.
We wszystkich systemach Linux zarówno dowiązania twarde, jak i symboliczne są tworzone za pomocą polecenia ja . Aby rozpocząć, najpierw utwórz plik o nazwie LinuxHintFile i katalog o nazwie LinuxHintDirectory jak pokazano na obrazku poniżej:
dotykaćLinuxHintFile
rmkdir LinuxHintDirectory
ls
źródło@LinuxWskazówka:/Dom/linuxhint#
Aby utworzyć twardy link o nazwie Link2LHFile do pliku LinuxHintFile uruchom w terminalu:
jaLinuxHintFile Link2LHFile 
Po sprawdzeniu z ls widzimy twardy link, który właśnie utworzyliśmy, jeśli wpiszesz ls -i zobaczysz i-węzły plików, możesz potwierdzić, że link, który właśnie utworzyliśmy, ma ten sam numer i-węzła co oryginalny plik, wpisz:
ls -i 
Jak powiedzieliśmy powyżej, nie możemy używać twardych dowiązań do katalogów ani dowiązań do innych woluminów lub systemów plików, połączymy LinuxHintDirectory z miękkim dowiązaniem.
Możesz znaleźć twarde linki w katalogu roboczym, uruchamiając:
odnaleźć -rodzajF-spinki do mankietów+1 
Możesz także znaleźć pliki według i-węzłów, dla tego uruchomienia:
odnaleźć.-inum <Numer I-węzła> 
Jak widać, znalazł zarówno oryginalny plik, jak i twardy link, które mają ten sam numer i-węzła.
Miękkie linki
W przeciwieństwie do dowiązań twardych, dowiązania miękkie nie są kopiami oryginalnego pliku, zawierają ścieżkę do oryginalnego pliku, z tego powodu, jeśli oryginalny plik zostanie usunięty, dowiązanie miękkie lub symboliczne wskaże, że żaden plik nie stanie się uszkodzonym dowiązaniem, lub osierocony link, co oznacza, że jeśli utracisz plik źródłowy, jeśli go usuniesz lub przeniesiesz, dowiązanie symboliczne utraci dostęp do informacji, podczas gdy przy twardym linku informacja pozostanie pomimo usunięcia pliku źródłowego, ponieważ jest pełna i dokładna kopię tego pliku.
Również w przeciwieństwie do twardych dowiązań dowiązania symboliczne nie współdzielą tego samego węzła z oryginalnym plikiem, dlatego dowiązanie symboliczne może przecinać woluminy i systemy plików, podczas gdy dowiązania twarde nie mogą. Dowiązania symboliczne mogą być używane do łączenia katalogów, podczas gdy z dowiązaniami twardymi nie jest to możliwe.
W programie tworzone są również dowiązania symboliczne ja , ale aby link był symboliczny/miękki, musimy określić parametr -s , aby utworzyć dowiązanie symboliczne do katalogu LinuxHintDirectory o nazwie LHDLink run:
ja -sLinuxHintDirectory LHDLinkA potem biegnij ls-i ’ aby sprawdzić, czy został poprawnie utworzony:
Jak widzimy w tym przypadku dowiązanie symboliczne zostało utworzone, ale ma inny numer i-węzła niż oryginalny plik.
Możemy wyświetlić dowiązania symboliczne w katalogu za pomocą polecenia ls-l
Na powyższym obrazku widzimy w uprawnieniach pierwszego pliku prefiks ten w przypadku dowiązań symbolicznych koniec linii pokazuje również, do którego pliku wskazuje dowiązanie symboliczne.
Mam nadzieję, że ten artykuł okazał się przydatny do zrozumienia różnic między dowiązaniami twardymi i dowiązaniami symbolicznymi oraz sposobu ich tworzenia. Śledź LinuxHint, aby uzyskać więcej wskazówek i aktualizacji dotyczących systemu Linux.