Tutaj rozmiar tablicy lub długość tablicy wynosi 6. Całkowity rozmiar tablicy, który ma zostać przypisany, nie jest pokazany. Rzeczywisty rozmiar uzyskuje się stosując różne operacje. Te operacje są używane w tym artykule w celu uzyskania rozmiaru tablicy.
Przykład 1
Na tej ilustracji użyjemy koncepcji begin() i end(). Dzięki tej metodzie można łatwo poznać rozmiar tablicy. Są to dwie biblioteki, które są znane z bibliotek standardowych. Te dwie funkcje zwracają iteratory, które pokazują początkowy i końcowy punkt tablicy. Zaczynając od nagłówka, korzystamy z biblioteki tablic. Obejmuje to wszystkie funkcje związane z tablicą. W funkcji main zainicjowaliśmy tablicę zawierającą wartości całkowite.
Koszt<<……….<<kończyć się(do)-błagać(do)<<
Tutaj nie wspomnieliśmy o rozmiarze tablicy. W instrukcji display następującej po cout użyliśmy funkcji end() i begin(). Niepodobieństwo między tymi dwiema funkcjami pokaże nam rozmiar tablicy. W parametrach tych funkcji przekazaliśmy tablicę. W ten sposób zostanie określony rzeczywisty rozmiar. Wynikowa wartość z tych funkcji jest bezpośrednio wyświetlana.
Teraz zmierzamy w kierunku wyjścia. Powinniśmy wykonywać te programy w Linuksie, więc potrzebujemy zaangażowania terminala Ubuntu. Ponieważ używamy kodu C++, musimy skompilować kod za pomocą kompilatora. To jest kompilator G++. Po skompilowaniu kodu wykonamy go. Poniższe polecenia pokazują zastosowane podejście wyjściowe.
$ g++ -o kod2 kod2.C$./kod2
Możesz teraz zobaczyć wynik. Innym podobnym przykładem w przypadku std jest funkcja odległości. W tej odległości jest obliczana za pomocą funkcji begin() i end(). Jest to realizowane za pomocą tych funkcji w std.
wewn=godziny:: dystans(godziny::rozpocząć(Arr),godziny::kończyć się(Arr)); 
Dane wyjściowe uzyskuje się w instrukcji cout. Aby zobaczyć rekord, użyj kompilatora ponownie, aby wykonać kod.
Tutaj możesz zobaczyć, że uzyskaliśmy pożądany wynik.
Przykład 2
Ten przykład dotyczy użycia funkcji sizeof() w kodzie C++, ponieważ ta wartość zwraca rzeczywisty rozmiar danych w postaci bajtów. Ponadto zajmuje się również zwracaniem liczby bajtów, które są używane do przechowywania tablicy. Innymi słowy, w tym przykładzie pierwszym krokiem jest zainicjowanie tablicy bez deklarowania rozmiaru tablicy. składnia używana dla funkcji sizeof() to :
Wewnętrzna= rozmiar(Arr)/rozmiar(Arr[0]);Gdzie arr jest tablicą. arr[0] pokazuje indeks elementów tablicy.
Więc to stwierdzenie sugeruje, że rozmiar tablicy jest podzielony przez rozmiar wszystkich obecnych elementów, jeden po drugim. Pomaga to w obliczeniu długości. Wykorzystaliśmy zmienną całkowitą do odbierania i przechowywania wartości zwracanej przez funkcję.
Otrzymamy tutaj dane wyjściowe z wiersza poleceń za pomocą tej samej metody kompilacji-wykonywania.
Dane wyjściowe pokazują rozmiar tablicy, co implikuje liczbę elementów w niej obecnych, czyli 6.
Przykład 3
Ten przykład obejmuje użycie funkcji size(). Ta funkcja jest umieszczona w standardowej bibliotece STL. Pierwszym krokiem w głównym programie jest deklaracja tablicy. Tutaj nazwa tablicy zawiera również rozmiar i wartość całkowitą. Ta metoda zwraca również wynik bezpośrednio w instrukcji wyjściowej.
Koszt<<….<<przyb.rozmiar()<<Gdzie „arr” jest tablicą, aby pobrać wynik lub uzyskać dostęp do funkcji, potrzebujemy nazwy tablicy z funkcją rozmiaru.
Aby wyświetlić wynik, używamy kompilatora g++ do kompilacji i wykonania wyniku.
Z danych wyjściowych widać, że wynik jest naszym pożądanym wynikiem, który pokazuje rzeczywisty rozmiar tablicy.
Przykład 4
Rozmiar tablicy można również uzyskać za pomocą wskaźników, ponieważ wskaźniki przechowują adres/lokalizację wartości zmiennej. Rozważmy teraz poniższy przykład.
Pierwszym krokiem jest zwykłe zainicjowanie tablicy. Następnie wskaźnik działa na rozmiar tablicy.
Długość wewnętrzna= *(&szyk+ 1)– tablica;To jest podstawowe stwierdzenie, które działa jako wskaźnik. * służy do zlokalizowania pozycji dowolnego elementu w tablicy, podczas gdy operator & służy do uzyskania wartości lokalizacji uzyskanej za pomocą wskaźnika. W ten sposób uzyskujemy rozmiar tablicy ze wskaźników. Wynik jest pokazywany przez terminal. Odpowiedź jest taka sama. Jako wielkość wspomnianej tablicy podano 13.
Przykład 5
W tym przykładzie wykorzystaliśmy ideę dedukcji argumentów szablonu. Argument szablonu to parametr specjalnego rodzaju. Służy do przekazywania argumentu dowolnego typu, podobnie jak zwykłe funkcje, które można przekazać jako argument.
Kiedy tablica jest przekazywana jako parametr, jest konwertowana na wskaźnik pokazujący adres. Aby uzyskać długość określonej tablicy, używamy tego podejścia polegającego na dedukcji argumentów szablonu. Std to skrócona forma standardu.
Biorąc pod uwagę podany przykład, wprowadziliśmy klasę szablonu służącą do uzyskania rozmiaru tablicy. Jest to domyślna wbudowana klasa, która zawiera wszystkie funkcjonalności argumentów szablonu.
Standardowe Constexpr: : rozmiar_trozmiar(stałyT(&szyk)[n])bez wyjątku{powrótn;
}
To jest ciągła linia w tej koncepcji. Dane wyjściowe są uzyskiwane bezpośrednio w instrukcji cout.
Z danych wyjściowych widać, że otrzymaliśmy pożądany wynik: rozmiar tablicy.
Przykład 6
Używamy std:: vector do uzyskania rozmiaru tablicy w programie. To jest rodzaj pojemnika; jego funkcją jest przechowywanie tablic dynamicznych. Działa z różnymi metodami dla różnych operacji. Aby zrealizować ten przykład, użyliśmy biblioteki wektorowej, która zawiera wszystkie zawarte w niej funkcje wektorowe. Deklaruje również instrukcje cin, cout, endl i wektorowe, które będą używane w programie. Tablica jest inicjowana jako pierwsza w programie. Dane wyjściowe są wyświetlane w instrukcji cout według rozmiaru wektora.
Koszt<<rozmiar wektora: <<int_tablica.rozmiar() <<koniec; 
Teraz zobaczymy dane wyjściowe z terminala Ubuntu. Rozmiar tablicy jest zgodny z obecnymi w niej elementami.
Wniosek
W tym samouczku zastosowaliśmy inne podejście do uzyskania długości lub rozmiaru tablicy. Niektóre są funkcjami wbudowanymi, inne są używane ręcznie.