Język programowania C++ pętla for oparta na zakresie to stosunkowo nowa funkcja, która została po raz pierwszy wprowadzona w C++ 11. Pętle for oparte na zakresie wykonaj pętlę ponad zakresem. Działają z każdym kontenerem, który ma iterator, w tym z tablicami, wektorami, mapami, zestawami, a nawet typami zdefiniowanymi przez użytkownika, które implementują niezbędne operacje.
Składnia pętli for opartej na zakresie
A pętla for oparta na zakresie ma bardzo prostą składnię. Składa się ze zmiennej pętli, kontenera lub zakresu do iteracji oraz dwukropka.
Do ( deklaracja_zakresu : wyrażenie_zakresu ) instrukcja pętli
deklaracja_zakresu: deklaracja-zakresu jest deklaracją zmiennej tego samego typu co elementy wyrażenia składowego zakresu. Aby automatycznie określić typ komponentów w pliku a wyrażenie_zakresu , często używane jest słowo kluczowe auto.
wyrażenie_zakresu: Każde wyrażenie reprezentujące listę elementów to a wyrażenie_zakresu .
instrukcja pętli: Ciało pętli for składa się z jednej lub więcej instrukcji, które muszą być powtarzane do końca wyrażenia_zakresu.
Metody wykonywania pętli for opartej na zakresie
Istnieją trzy metody, których można użyć do pętla for oparta na zakresie .
Metoda 1: Korzystanie z tablic
Pętla for oparta na zakresie można uruchomić przy użyciu takich tablic.
#includeużywając przestrzeni nazw std;
int główny ( ) {
int liczbaTablica [ ] = { 6 , 7 , 8 , 9 , 10 } ;
Do ( int n : liczbaTablica ) {
cout << N << ' ' ;
}
powrót 0 ;
}
W powyższym kodzie zainicjowano tablicę liczb całkowitych o nazwie numArray. Następnie elementy numArray zostały wydrukowane przy użyciu a pętla for oparta na zakresie .
Wyjście
Metoda 2: Korzystanie z wektorów
Pętla for oparta na zakresie można uruchomić za pomocą takich wektorów.
#include#uwzględnij
używając przestrzeni nazw std;
int główny ( )
{
intx;
wektor < int > w = { 1 , 2 , 3 , 4 , 5 } ;
Do ( int x : v )
{
cout << X << ' ' ;
}
powrót 0 ;
}
W powyższym kodzie wektor o nazwie W został zainicjowany. Tutaj elementy wektora v zostały wydrukowane za pomocą a pętla for oparta na zakresie.
Wyjście
Metoda 3: Zadeklaruj kolekcję wewnątrz pętli
Pętla for oparta na zakresie można również zadeklarować wewnątrz pętli. Działa podobnie do rzeczywistej tablicy lub wektora.
#includeużywając przestrzeni nazw std;
int główny ( ) {
Do ( int n: { 5 , 10 , piętnaście , 20 , 25 } ) {
cout << N << ' ' ;
}
powrót 0 ;
}
W powyższym kodzie kolekcja jest deklarowana wewnątrz samej pętli, a następnie drukowana.
Wyjście
Zalety i wady pętli opartej na zakresie
Pętla for oparta na zakresie ma więcej zalet niż konwencjonalne Do pętle na kilka sposobów, szczególnie podczas pracy z pojemnikami. Ponieważ zmienna pętli jest zdefiniowana wewnątrz pętli, a zakres jest wyraźnie określony, kod jest znacznie krótszy i łatwiejszy do zrozumienia. Są również bezpieczniejsze, ponieważ nie trzeba się martwić o błędy off-by-one lub inne błędy indeksowania. Są bardziej elastyczne, ponieważ mogą używać dowolnego pojemnika, niezależnie od jego rodzaju i wielkości. The pętla for oparta na zakresie ma kilka zalet, z których jedną jest to, że czyni nasz kod czystszym i prostszym do zrozumienia.
Pętle for oparte na zakresie mają jednak pewne ograniczenia. Ponieważ zmienna pętli jest kopią lub odniesieniem do elementu, a nie do rzeczywistego elementu, nie można jej użyć do zmiany elementów kontenera. Ponieważ cały zakres jest stale iterowany, nie możemy pominąć żadnego elementu ani powtórzyć tylko części danych.
Wniosek
Pętla for oparta na zakresie to potężna i wszechstronna funkcja języka programowania C++. W porównaniu z konwencjonalnymi pętlami for oferują one większe bezpieczeństwo i elastyczność, a także jasne i czytelne podejście do iteracji w kontenerach i redukowania kodu. Pętla for oparta na zakresie jest koniecznością do nauki dla programistów C++.