Ustawienie warunków wstępnych:
Aby zobaczyć, jak działa zagnieżdżanie listy, potrzebujemy narzędzia lub oprogramowania, w którym możemy zaimplementować skrypt przeceny. Stwierdziliśmy, że Visual Studio Code jest najlepszym asemblerem dla skryptów przecen. Aby zaimplementować język przecen, musimy wprowadzić pewne zmiany zgodnie z naszymi wymaganiami zadania. Uruchomiliśmy VS Code i stworzyliśmy nowy plik projektu. Domyślnie otwiera prosty plik tekstowy, ale musimy popracować nad przeceną, więc zmienimy typ pliku. Opcja „Zwykły tekst” znajduje się w prawym rogu paska stanu i służy do zmiany typu pliku. Po umieszczeniu na nim kursora pojawi się prośba o wybranie trybu języka.
Kiedy go uderzysz, pojawi się menu. Wystarczy napisać „Markdown”, aby wybrać język przecen.
To zmieni nasz typ pliku z „Zwykły tekst” na „Markdown”.
W poprzedniej migawce możesz zobaczyć, że typem pliku jest teraz „Markdown”.
Następnie musimy dodać rozszerzenie, aby skrypty przecenowe były przeglądane i działały poprawnie. Aby dodać to rozszerzenie z lewego paska narzędzi, opcja ustawień zapewni pole wyboru, w którym wybraliśmy opcję „Rozszerzenie”.
Otworzy się okno. Musimy napisać nazwę rozszerzenia jako „Markdown All in One” i zainstalować je.
Teraz rozszerzenie przeceny zostało pomyślnie dodane do naszego pliku.
Ostatnią rzeczą, którą musimy zrobić, to otworzyć okno podglądu, aby zobaczyć wyniki naszych wygenerowanych skryptów. Okno podglądu można uruchomić, klikając klawisze „Ctrl+Shift+V” lub klikając ikonę z klawiszem znajdującym się w prawym górnym rogu narzędzia.
Kliknięcie go podzieli okno na dwa ekrany. Pierwszy z nich posłuży do wprowadzenia skryptów, a wynik działania skryptu zostanie wyświetlony w oknie „Podgląd”.
Możemy teraz użyć tego narzędzia, aby rozpocząć pracę nad skryptami przecen. Przyjrzyjmy się teraz skryptom.
Ucieczka przed backtickami w Markdown:
W Markdown, backticki są używane do tworzenia bloków kodu. Kiedy wstawiamy znak wsteczny, oznacza to rozpoczęcie fragmentu kodu w Markdown. Na początku i na końcu każdego wiersza kodu dodawany jest pojedynczy znacznik, aby utworzyć bloki kodu w tekście. Z powodu tych znaków wstecznych trudno jest pokazać je jako tekst w dokumencie bez włączania generowania bloku kodu. W tym samouczku będziemy pracować nad tym, jak możemy uciec przed backtickiem, aby włączyć go jako tekst, zamiast traktować go jako początek składni kodu.
Najprostszym sposobem na pominięcie backticku jest dodanie odwrotnego ukośnika (\) przed wstawieniem backticku. Jeśli nie dodasz ukośnika odwrotnego, zostanie wstawiony znak wsteczny, który dodasz jako tekst, i następny znak wsteczny w kodzie. Jakikolwiek tekst, który dodałbyś między nimi, będzie uważany za blok kodu, więc aby tego uniknąć, wstaw ukośnik odwrotny. Najpierw dodamy backticks, aby wygenerować blok kodu, a następnie nauczymy się uciekać przed backtickiem w przecenach w tej demonstracji.
Najpierw stworzyliśmy nagłówek dla naszego dokumentu. Aby wygenerować nagłówek pierwszego poziomu, musimy wstawić pojedynczy symbol hash (#), dodać spację, a następnie wspomnieć o tekście nagłówka. Udostępniliśmy tekst jako „Typ znacznika”. Teraz, aby utworzyć blok kodu, najpierw dodaliśmy znak wsteczny (`) i po nim wstawiliśmy spację. Następnie napisaliśmy tekst jako „Przykładowy tekst”, po którym następuje spacja, w której zastosowano znak zamykający. Teraz te dwie kreski będą traktować tekst pomiędzy nimi jako fragment kodu, a tym samym renderować go jako blok kodu.
W ten sposób otrzymujemy nagłówek „Tyk znacznika” i tekst, o którym wspomnieliśmy powyżej, w formacie bloku kodu. Oczekiwany wynik możesz zobaczyć w poniższym zrzucie okna podglądu:
Teraz, aby uniknąć tego znaku i renderować tekst jako zwykły tekst, a nie blok kodu, musimy użyć odwrotnego ukośnika (\) przed początkowym znakiem i przed zamykającym znakiem. Tak więc zrobilibyśmy tę sztuczkę na powyższym bloku kodu, aby renderować go jako zwykły tekst, dodając odwrotne ukośniki.
Stworzyliśmy nagłówek z tekstem „Markdown ucieka przed backtickiem”. Po pominięciu linii dodaliśmy odwrotny ukośnik, po którym następuje backtick. Podaje się spację, a następnie tekst określa się jako „Tekst przykładowy”. Przed dodaniem zamykającego backticku wstawiliśmy kolejny ukośnik odwrotny.
Okno podglądu pokazuje oczekiwany wynik, w którym ciąg tekstowy jest wyświetlany jako zwykły tekst z zaznaczeniem. Tak więc dodaliśmy znak wsteczny bez uruchamiania jego funkcjonalności, aby zamienić tekst na blok kodu.
W powyższym przypadku tekst jest zawinięty między dwoma kreskami. Jeśli chcemy dodać pojedynczy znak wsteczny w bloku kodu bez uwzględniania go jako składni do generowania bloku kodu. W tym celu dodaliśmy dwa znaki, spację, a następnie tekst „Dodajemy znak: ` ”. Widać, że tutaj chcemy wyświetlić backtick bez używania go jako części składni. Następnie zrobiliśmy miejsce i dodaliśmy dwa backticki zamykające.
Oczekiwany wynik jest widoczny. Ma to blok kodu, którego częścią jest backtick.
Teraz stworzymy kolejny przykład zrozumienia tego pojęcia. Tutaj utworzymy wyrażenie matematyczne i zapiszemy je jako blok kodu w przecenach zgodnie ze zwykłym tekstem. Zapisaliśmy to jako „Jeżeli `y = 9` , oznacza to, że `y -3 = 6`”. Tutaj użyliśmy backticków na „y = 9”, a następnie na „y-3 = 6”, aby uczynić je obydwoma blokami kodu.
Dało nam to oczekiwany wynik, który można zobaczyć na poniższym obrazku:
Teraz, aby uniknąć tych kresek i renderować je jako część zwykłego tekstu, musimy wstawić odwrotne ukośniki przed obiema parami kresek.
Dodane przez nas wyrażenie matematyczne jest wyświetlane z zaznaczeniem jako zwykły tekst i jako blok kodu w znaczniku.
Wniosek
Backticki są dodawane w markdown, aby określony tekst lub skrypt był wyświetlany w bloku kodu. W tym przewodniku omówiliśmy potrzebę unikania backticku, gdy chcemy dodać treść jako zwykły tekst z backtickami bez uruchamiania ich funkcjonalności. Omówiliśmy, w jaki sposób backticki są stosowane do tworzenia bloków kodu, a następnie dostarczyliśmy rozwiązanie polegające na dodaniu odwrotnego ukośnika (\) przed backtickiem, aby był wyświetlany jako zwykły tekst i nie włączał bloku kodu kreacja.