Jak używać Lispa w Emacsie

Jak Uzywac Lispa W Emacsie



Dzięki Emacsowi możesz używać języka programowania Lisp do rozszerzania różnych funkcjonalności i dostosowywania różnych aspektów Emacsa. Język programowania Emacs Lisp nazywany jest Elisp i używanie go z Emacsem nie jest tak skomplikowane jak w przypadku innych języków programowania. Musisz jednak nauczyć się kilku podstaw, aby wygodnie używać Lispa w Emacsie.

W tym poście omówiono podstawy, które powinieneś wiedzieć, jak używać Lispa w Emacsie. Podamy różne przykłady niektórych funkcjonalności i cech, których możesz używać z Lispem, aby usprawnić korzystanie z Emacsa. Zacznijmy!

Jak uzyskać dostęp do Elisp

Zanim omówimy różne sposoby korzystania z Lispa, pierwszym krokiem jest uzyskanie dostępu do środowiska Lisp na Emacsie. Zacznij od otwarcia terminala Emacsa.







W oknie Emacsa naciśnij „M-x”. Następnie wpisz „ielm”. Środowisko Lisp otworzy się po naciśnięciu klawisza „Enter”. „M-x” oznacza naciśnięcie klawisza „Alt” z „x”.





Gdy pomyślnie uruchomisz środowisko Lisp, otrzymasz interfejs podobny do poniższego. W tym środowisku zobaczymy, jak używać Lispa w Emacsie, podając różne przykłady.





Przykłady użycia Lisp w Emacsie

Na początku używanie Lispa może być trudne ze względu na różne polecenia, których należy używać, aby uzyskać różne funkcjonalności. W związku z tym przedstawiamy kilka przykładów, które pomogą Ci rozpocząć naukę podstaw korzystania z Elispa. Przyjrzyjmy się na przykład, w jaki sposób wykonujesz kod, korzystasz z funkcji i wykorzystujesz plik init Elisp do dostosowywania Emacsa.



Przykład 1: Podstawowe wyrażenie Lisp
W Lisp używamy wyrażeń zawierających instrukcje definiujące sposób, w jaki tworzymy wyrażenia. Na przykład poniższe przykłady pokazują, jak można zaimplementować wyrażenia arytmetyczne w Lisp. Wyrażenie jest otoczone znakiem „()”, a symbol arytmetyczny znajduje się przed liczbami. Po utworzeniu wyrażenia naciśnięcie klawisza „Enter” da pożądane rezultaty.

Przykład 2: Praca z funkcjami
Funkcje pomagają w wielokrotnym uruchamianiu kodu bez konieczności pisania kodu za każdym razem, gdy chcesz go użyć. Nawet w Elisp możliwe jest tworzenie funkcji do różnych zadań. Definicja funkcji jest inna, ale sposób jej wywoływania pozostaje taki sam, jak w innych językach programowania.

Aby zdefiniować funkcję Lisp, użyj słowa kluczowego „defun” i uwzględnij funkcję przez „()”. Poniżej znajduje się przykład funkcji, która przyjmuje liczbę jako argument, podnosi ją do kwadratu i zwraca wynik:

Możesz także utworzyć funkcję interaktywną, aby zwiększyć użyteczność. W tym przypadku po wywołaniu funkcja wyświetli monit użytkownikowi i przyjmie dane wejściowe jako argumenty przed podaniem żądanego wyniku. Poniższy przykład tworzy funkcję powitalną, która prosi użytkownika o podanie imienia i nazwiska. Następnie pobiera wprowadzone dane i używa ich do wydrukowania wiadomości.

Po utworzeniu funkcji interaktywnej naciśnij „M-x” i wprowadź nazwę funkcji, którą chcesz wywołać. Naciśnięcie klawisza „Enter” powoduje wyświetlenie monitu, w którym należy wejść w interakcję i wprowadzić dane.

Na koniec naciśnięcie klawisza „Enter” po dodaniu danych wejściowych w wierszu zachęty wyświetli oczekiwane dane wyjściowe na podstawie komunikatu zdefiniowanego w funkcji.

Przykład 3: Dostosowywanie Emacsa
Jeśli chcesz dostosować Emacsa, musisz uzyskać dostęp do pliku init i napisać kod Lisp dla opcji dostosowywania, której chcesz użyć. Aby uzyskać dostęp do pliku init, naciśnij „M-x” i wpisz „.emacs”.

Otworzy się plik init i wyświetli kod dowolnej modyfikacji, którą już posiadasz. W tym przykładzie kod Lisp pobiera motyw Emacsa z archiwum, instaluje motyw i wymagane pakiety, a następnie ładuje je do użycia.

Możesz dostosować swojego Emacsa, pisząc dowolny kod Lisp w tym pliku inicjującym.

Przykład 4: Wstawianie tekstu do bufora
Zabawnym sposobem zabawy z Emacsem jest wstawienie tekstu do aktywnego bufora. W takim przypadku używamy Lispa, aby dodać instrukcję wstawiania, po której następuje żądany tekst. Po dodaniu wyrażenie wyświetli tekst w pozycji kursora.

Przykład 5: Instrukcje warunkowe
Możesz tworzyć różne instrukcje warunkowe w zależności od celu. W naszym przypadku utworzyliśmy instrukcję „if” w funkcji. Funkcja pobiera argument i na podstawie wartości używa instrukcji „if”, aby przed podaniem wyniku sprawdzić, czy warunek jest spełniony.

Następnie możesz wywołać funkcję, dodać argument i pozwolić instrukcji warunkowej ocenić argument i podać wynik.

Wniosek

W tym poście przedstawiono różne przykłady użycia Lispa w Emacsie. Przykłady skupiały się na podstawach Lispa, ale jest o wiele więcej rzeczy, które możesz kopać głębiej i poznać Elisp. Mamy nadzieję, że ten post dostarczył ci potrzebnych informacji, aby rozpocząć swoją ścieżkę korzystania z Lispa w Emacsie.