„Słowa kluczowe Pythona to specjalne słowa, które mogą być używane tylko do określonych zadań lub funkcji i mają cel/znaczenie, które są dla nich zarezerwowane. Ponieważ wszystkie słowa kluczowe są już dostępne w bibliotece Pythona, nie musimy ich importować, aby ich używać. Wbudowane klasy i funkcje Pythona różnią się od słów kluczowych. Nie możesz używać słów kluczowych Pythona w naszym kodzie do innych celów, ponieważ mają one określone znaczenie, które zostało im przypisane. Jeśli spróbujesz przypisać coś do słów kluczowych Pythona, pojawi się komunikat SyntaxError. Przypisanie czegoś do wbudowanej funkcji Pythona nie spowoduje żadnego błędu; jednak nie zalecamy tego. W tym samouczku omówimy słowo kluczowe „Brak” i sposób jego użycia w Pythonie. Zidentyfikujemy również istnienie None w różnych obiektach Pythona.”
Co to jest słowo kluczowe „Brak” w Pythonie?
Python definiuje wartość null jako None. Różni się od pustego ciągu, fałszywej wartości lub zera. None jest typem danych klasy obiektu NoneType. Zmienna może zostać zwrócona/zresetowana do początkowego, pustego stanu poprzez przypisanie wartości „Brak”. Do tego samego obiektu odwołują się wszystkie zmienne o wartości Brak. Brak jest tworzony w nowych instancjach. Ponieważ obie zmienne zawierają to samo odniesienie do pojedynczego obiektu w pamięci, zmiany wykonane po obu stronach zostaną również zaimplementowane po drugiej stronie, nawet jeśli przypiszemy jednej zmiennej wartość None, a następnie ponownie przypiszemy ją do innej konkretnej lub wielu zmiennych za pomocą inną wartość.
W większości języków przypisanie obiektu do zmiennej skutkuje utworzeniem w pamięci zupełnie nowej instancji obiektu. Oznacza to, że wiele wystąpień obiektu „Brak” jest manipulowanych i tworzonych podczas wykonywania programu.
Składnia Brak: Nic
Termin „brak” w Pythonie oznacza „nic”. W kilku językach programowania None jest określane jako null, zero lub undefined. Brak będzie domyślnym wyjściem, jeśli funkcja nie ma klauzuli return.
Powyższy kod sugeruje, że None nie jest ani zero, ani false, ani null, a jeśli dwie wartości są przypisane jako „None”, są one równe.
Brak kontra Null w Pythonie
Słowo kluczowe Null jest obecne w kilku językach programowania, w tym C, C++, Java itp. Jednak Python ma słowo kluczowe None zamiast wartości Null. W niektórych językach programowania słowo kluczowe „Null” jest używane do wskazania wskaźnika, który nie wskazuje nic, pustej zmiennej lub wartości często deklarowanej jako 0. Python nie definiuje słowa kluczowego None jako 0 ani żadnej wartości losowej. W Pythonie obiekt lub wartość null definiuje się za pomocą „Brak”.
W Pythonie możemy użyć None jako identyfikatora i stałej. Brak pozwala sprawdzić jego istnienie za pomocą operatorów „jest” lub „==”. Ponadto ma dwie składnie: jedną, która używa tylko słowa kluczowego None, a drugą, która zawiera również nawiasy wokół niego (Brak).
Przypisanie żadnej wartości do zmiennej jako danych wejściowych
Funkcja input() pobiera dane wejściowe użytkownika. Zmienna „num” otrzyma konkretną wartość, którą użytkownik wprowadzi w konsoli. Metoda wejściowa zwraca ciąg o wartości null, jeśli nic nie zostanie wprowadzone. Python ocenia pusty ciąg na False. W rezultacie operator „or” zwraca wartość obiektu None do „num”.
Po wprowadzeniu dowolnej wartości:
Wprowadziliśmy wartość 2, a funkcja type() zwróciła typ jako „str”.
Sprawdźmy teraz, kiedy nie wprowadzono żadnej wartości:
Tym razem typ obiektu „Brak” jest zwracany przez funkcję type().
Sprawdzanie braku w Pythonie
Możemy użyć następujących metod, aby sprawdzić, czy coś jest Brak lub Nie.
Potwierdź, że wartość jest Brak przy użyciu funkcji attachIsNone()
Wbudowana funkcja w bibliotece testów jednostkowych to attachIsNone(). Funkcja assertIsNone() wymaga dwóch danych wejściowych: zmiennej testowej i ciągu komunikatu. Funkcja określa, czy zmienna testowa jest równa Brak. Jeśli zmienna, która ma być testowana, nie jest równa None, wyświetlany jest komunikat tekstowy.
Otrzymaliśmy błąd asercji, ponieważ val2 jest określona jako „XYZ”, co nie jest brakiem.
Używanie słowa kluczowego None z instrukcją if
Słowo kluczowe „Brak” jest uważane za fałszywą wartość w przypadku niektórych stwierdzeń. Fałszywe wartości to te, które mają ocenę Fałsz. Użycie słowa kluczowego None w instrukcji If pokazano w poniższym przykładzie.
Chociaż wartość None jest czasami interpretowana jako False, nie oznacza to, że None jest równoważne z False. Różnią się od siebie. Określiliśmy zmienną num o wartości None. Jak wspomnieliśmy, None jest uważane za wartość fałszywą, więc instrukcja if nie jest wykonywana, a otrzymaliśmy instrukcję zapisaną w instrukcji else.
Porównanie słowa kluczowego None z innymi wartościami
Podczas wykonywania porównania (Równość) w Pythonie zwykle używane jest słowo kluczowe „is” lub „==”. Oba zostaną użyte w tej sekcji do porównania „Brak” z innymi wartościami. Zacznijmy od porównania wartości None z wartością None.
Ze względu na przypisanie wartości None do obu zmiennych, można zauważyć, że wynik jest True dla obu podejść. Porównajmy teraz brak z pustym ciągiem. Program w Pythonie jest pokazany poniżej.
Jak widać, wyjściem tym razem jest False, ponieważ wartość „Brak” różni się od pustego ciągu.
Używanie metody type() do sprawdzania, czy zmienna ma wartość Brak
Typ obiektu jest zwracany za pomocą funkcji type(). W przykładzie określamy, czy typ zmiennej pasuje do typu obiektu None. Jeśli zmienna ma wartość None lub typ zmiennej to „NoneType”, określony warunek będzie prawdziwy i otrzymamy tekst zapisany wewnątrz instrukcji if.
Stąd typ obiektu var jest równy typowi obiektu None.
Używanie metody isinstance() do sprawdzania, czy zmienna ma wartość Brak
Wartość logiczna jest zwracana przez metodę isinstance() po ustaleniu, czy obiekt jest instancją określonego typu. Składnia metody isinstance() jest podana poniżej.
Składnia: isinstance(obiekt, typ)
W poniższym przykładzie metoda isinstance() określa, czy zmienna „v” jest obiektem typu NoneType i zwraca wynik logiczny True, jeśli tak.
Przechowywanie braków w zestawie, liście i słowniku
Żadne nie mogą być przechowywane w listach, krotkach, zestawach i słownikach, między innymi strukturach danych, w momencie deklaracji.
Możemy również dodać/wstawić None wewnątrz list za pomocą funkcji append().
Funkcja add() może być użyta do dodania None do zestawu, który już został utworzony.
Używając klucza indeksu, możemy dodać None do już utworzonego słownika Pythona.
Określanie obecności braku w iterable w Pythonie
Operator „in” w Pythonie określa, czy wartość jest obecna w sekwencji (ciąg, krotka, lista, zestaw, słownik). Jeśli wartość znajduje się w sekwencji, wyjście zostanie zwrócone jako „Prawda”; w przeciwnym razie jest zwracany jako „Fałsz”.
Podobnie jak w powyższym skrypcie, możemy również sprawdzić None dla innych iterowalnych.
Wniosek
W tym samouczku omówiliśmy, jakie słowa kluczowe znajdują się w Pythonie, a następnie omówiliśmy, czym jest None i możemy użyć słowa kluczowego „None” w Pythonie. Widzieliśmy porównanie Null i None. Pokazaliśmy, jak przypisać None do zmiennych Pythona i jak możemy wstawić None w różnych obiektach Pythona i iterable. Wyjaśniliśmy również wiele metod sprawdzania istnienia None w różnych obiektach / iterable Pythona.