Wektor dwuwymiarowy w C++

2 Dimensional Vector C



Wektor służy do tworzenia dynamicznej tablicy, a rozmiar wektora można zwiększać i zmniejszać, dodając i usuwając elementy z wektora. Kiedy wektor jest zadeklarowany wewnątrz innego wektora, wektor nazywa się wektorem dwuwymiarowym, który działa jak tablica dwuwymiarowa. Wektor dwuwymiarowy zawiera wiele liczb wierszy, gdzie każdy wiersz jest innym wektorem. W tym samouczku pokazano zastosowania wektora dwuwymiarowego w C++.

Składnia:

Składnia wektora dwuwymiarowego została podana poniżej.







wektor<wektor<typ danych>>nazwa_wektora;

Konkretny typ danych jest definiowany w momencie deklaracji wektora. Jeśli rozmiar wektora nie jest zdefiniowany, wektor nazywany jest wektorem pustym. Rozmiar wektora można zmienić, stosując różne metody lub inicjując wektor.



Przykład-1: Utwórz dwuwymiarowy wektor o równej liczbie kolumn

Poniższy przykład pokazuje sposób deklarowania dwuwymiarowego wektora składającego się z trzech wierszy i czterech kolumn, który zawiera dane znakowe. Tutaj wartości wektora zostały zdefiniowane w momencie deklaracji wektora, a zagnieżdżone ‘ dla Pętla ‘ została użyta do wypisania wartości wektora.



//Dołącz niezbędne biblioteki

#włączać

#włączać

przy użyciu standardowej przestrzeni nazw;
intGłówny()
{
/ *
Zadeklaruj dwuwymiarowy wektor
postaci
* /

wektor<wektor>chrVector
{{'do', 'b', 'C', 'D'}, {'I', 'F', 'g', 'h'}, {'i', 'J', 'do', 'ten'}};
//Wydrukuj wartości wektora
koszt<< „Wartości wektora to: ';
dla (inti= 0;i<chrVector.rozmiar();i++)
{
dla (intJ= 0;J<chrVector[i].rozmiar();J++)
koszt<<chrVector[i][J] << '';
koszt<< ' ';
}
powrót 0;
}

Wyjście:





Poniższe dane wyjściowe pojawią się po wykonaniu powyższego kodu.



Przykład-2: Utwórz wektor dwuwymiarowy z inną liczbą kolumn

Poniższy przykład pokazuje sposób deklarowania dwuwymiarowego wektora czterech wierszy, gdzie pierwszy wiersz zawiera jedną kolumnę, drugi wiersz zawiera dwie kolumny, trzeci wiersz zawiera trzy kolumny, a czwarty wiersz zawiera cztery kolumny. Wektor został zainicjowany danymi całkowitymi i wydrukowany przy użyciu zagnieżdżonego ‘ dla ' pętla.

//Dołącz niezbędne biblioteki

#włączać

#włączać

przy użyciu standardowej przestrzeni nazw;

intGłówny()
{
/ *
Zainicjuj wektor 2D za pomocą
liczba całkowita, w której każdy wiersz zawiera różne
liczba elementów
* /

wektor<wektor>inwektor
{{20}, {10, 30}, {pięćdziesiąt, 40, 60 }, {80, 10, 70, 90 }};
//Wydrukuj wartości wektora za pomocą pętli for
koszt<< „Wartości wektora to: ';
dla (wektorow:inwektor)
{
dla (intgodzina:wiersz)
koszt<<godzina<< '';
koszt<< ' ';
}
powrót 0;
}

Wyjście:

Poniższe dane wyjściowe pojawią się po wykonaniu powyższego kodu.

Przykład-3: Zainicjuj 2-wymiarowy pusty wektor z wartością domyślną

Sposób deklarowania dwuwymiarowego pustego wektora liczby zmiennoprzecinkowej i inicjalizacji wektora liczbą zmiennoprzecinkową pokazano w poniższym przykładzie. Tutaj zagnieżdżona pętla „for” została użyta do wstawienia danych do wektora za pomocą push_back() funkcji i wydrukuj wartości wektora.

Domyślna wartość 6,5 została wstawiona do wektora poprzez utworzenie 2 wierszy i 3 kolumn. ten rozmiar() funkcja została użyta do zliczenia sumy wierszy i kolumn do wydrukowania wartości wektora.

//Dołącz niezbędne biblioteki

#włączać

#włączać

przy użyciu standardowej przestrzeni nazw;

intGłówny()
{
//Ustaw wartość domyślną
pływakdomyślna wartość= 6,5;
//Zdefiniuj wektor zewnętrzny
wektor<wektor>outVect;

dla (inti= 0;i< 2;i++)
{
//Zdefiniuj wewnętrzny wektor
wektorinVect;
dla (intJ= 0;J< 3;J++) {
//Wstaw wartość domyślną
inwektor.push_back(domyślna wartość);
}
//Wstaw wewnętrzny wektor do zewnętrznego wektora
outVect.push_back(inVect);
}

//Wydrukuj wartości wektora
koszt<< „Wartości wektora to: ';
dla (inti= 0;i<outVect.rozmiar();i++)
{
dla (intJ= 0;J<outVect[i].rozmiar();J++)
koszt<<outVect[i][J] << '';
koszt<< ' ';
}
powrót 0;
}

Wyjście:

Poniższe dane wyjściowe pojawią się po wykonaniu powyższego kodu. Dane wyjściowe pokazują zawartość wektora na podstawie wartości domyślnej oraz liczby wierszy i kolumn utworzonych przez kod.

Przykład 4: Zainicjuj 2-wymiarowy pusty wektor, biorąc wartości wejściowe

Sposób tworzenia wektora dwuwymiarowego poprzez pobranie danych wejściowych od użytkownika pokazano w poniższym przykładzie. W kodzie zadeklarowano dwuwymiarowy pusty wektor liczby całkowitej, który będzie zawierał 2 wiersze i 3 kolumny.

Zagnieżdżone ‘ dla Pętla ‘ została wykorzystana do pobrania od użytkownika liczb całkowitych 6(2×3) i wstawienia ich do wektora za pomocą wartości indeksu. Kolejny zagnieżdżony dla Pętla ‘ została użyta do wydrukowania wstawionych wartości wektora.

//Dołącz niezbędne biblioteki

#włączać

#włączać

przy użyciu standardowej przestrzeni nazw;

intGłówny()
{
//Określ liczbę kolumn
intz= 3;
//Określ liczbę wierszy
intwiersz= 2;
//Zainicjuj zmienną całkowitą
intgodzina= 0;
//Zainicjuj pusty wektor
wektor<wektor>int2Dwektor;

//Zmień rozmiar zewnętrznego wektora
int2Dwektor.Zmień rozmiar(wiersz);
dla (inti= 0;i<wiersz;i++)
{
//Zmień rozmiar wektora wewnętrznego
int2Dwektor[i].Zmień rozmiar(z);
dla (intJ= 0;J<z;J++)
{
//Pobierz dane wejściowe od użytkownika
kosztgodzina;
//Wstaw do wektora
int2Dwektor[i][J] =godzina;
}
}

//Wydrukuj wartości wektora
koszt<< „Wartości wektora to: ';
dla (inti= 0;i<int2Dwektor.rozmiar();i++)
{
dla (intJ= 0;J<int2Dwektor[i].rozmiar();J++)
koszt<<int2Dwektor[i][J] << '';
koszt<< ' ';
}
powrót 0;
}

Wyjście:

Poniższe dane wyjściowe pojawią się po wykonaniu powyższego kodu. Dane wyjściowe pokazują 6 wartości wejściowych i zawartość wektora na podstawie liczby wierszy i kolumn.

Wniosek

Wektor dwuwymiarowy jest używany w programowaniu C++ do przechowywania i uzyskiwania dostępu do danych na podstawie wierszy i kolumn. W tym samouczku pokazano różne sposoby tworzenia wektora dwuwymiarowego na prostych przykładach. Cel używania wektora dwuwymiarowego w C++ zostanie wyczyszczony po przeczytaniu tego samouczka.