C++ Drukuj podwójny typ danych

Język C++ udostępnia wiele typów danych, z którymi można pracować, np. „int”, „float”, „char”, „double”, „long double” itp. Typ danych „double” jest używany w przypadku liczb zawierających cyfry dziesiętne w górę do „15” lub dla wartości wykładniczych. Może przenosić dwa razy więcej informacji i danych niż float, co nazywa się podwójnym typem danych. Jego rozmiar wynosi około „8 bajtów”, co podwaja typ danych float.

Pracując z „podwójnym” typem danych, możemy napotkać wyzwania. Nie możemy bezpośrednio wydrukować typu danych double, dlatego możemy zastosować pewne techniki, aby wydrukować pełną wartość typu danych „double”. Możemy zastosować metodę „setpercision()” podczas pracy z typem danych double zawierającym kropki dziesiętne. W drugim przypadku podwójnego typu danych, który ma wartości wykładnicze, możemy zastosować formaty „stałe” lub „naukowe”. Tutaj omówimy drukowanie podwójnych typów danych bez użycia żadnej techniki i przy użyciu wszystkich trzech metod opisanych w tym przewodniku.

Przykład 1:

Znajduje się tutaj kod C++, w którym zawarty jest plik nagłówkowy „iostream”, ponieważ musimy pracować z funkcjami zadeklarowanymi w tym pliku nagłówkowym. Następnie umieszczamy „namespace std”, więc nie musimy osobno dodawać słowa kluczowego „std” do naszych funkcji. Następnie wywołujemy tutaj funkcję, która jest funkcją „main()”. Poniżej deklarujemy zmienną „double” o nazwie „var_a” i przypisujemy jej wartość w postaci przecinka dziesiętnego. Teraz chcemy wyświetlić tę podwójną wartość, więc używamy „cout”, aby umieścić tę zmienną w miejscu przechowywania podwójnej wartości. Następnie dodajemy „return 0”.

Kod 1:

Wyjście:

Zwróćmy teraz uwagę, że w tym wyniku nie jest drukowana pełna wartość double, którą wstawiliśmy w naszym kodzie. Jest to więc problem, z którym spotykamy się podczas pracy z podwójnym typem danych w programowaniu w C++.

Przykład 2:

W tym przykładzie zastosujemy operację arytmetyczną do wartości przecinka dziesiętnego, a następnie wyświetlimy wynik jako wartość typu double. Najpierw dodajemy plik nagłówkowy „bits/stdc++.h”, który zawiera wszystkie standardowe biblioteki. Następnie wywołujemy funkcję „main()” po wykorzystaniu „przestrzeni nazw std”. Zmienną „a” deklaruje się tutaj z typem danych „double”, a następnie przypisuje się do tej zmiennej „1.0/5000”. Teraz stosuje tę operację dzielenia do danych i zapisuje wynik w zmiennej „a” typu danych „double”. Następnie wyświetlamy wynik zapisany w „a” za pomocą „cout”.

Kod 2:

Wyjście:

Oto wynik podanej wartości typu danych double. Możemy łatwo zastosować operacje matematyczne na wartościach zwracających wynik typu double i wyświetlić je w naszym kodzie C++.

Przykład 3: Użycie metody Setprecision().

Tutaj zastosujemy metodę „setprecision”. Dołączamy dwa pliki nagłówkowe: „iosteam” i „bits/stdc++.h”. Następnie dodawana jest „przestrzeń nazw std”, co pozwala nam uniknąć konieczności dołączania słowa kluczowego „std” indywidualnie do każdej z naszych funkcji. Następnie poniżej wywoływana jest funkcja „main()”. Zmienna „var_a” jest teraz zadeklarowana z typem danych „double”, który ma wartość zawierającą przecinek dziesiętny.

Ponieważ chcemy wyświetlić pełną liczbę, używamy funkcji „setprecision()” w instrukcji „cout”. Jako parametr tej funkcji przekazujemy „15”. Ta metoda pomaga w ustaleniu liczby wartości przecinka dziesiętnego w tej podwójnej wartości typu danych. Precyzja, którą tutaj ustawiamy, to „15”. Wyświetla więc „15” liczb wartości przecinka dziesiętnego. Następnie umieściliśmy „var_a” w tym „cout” po użyciu metody „setprecision()” w celu wydrukowania wartości typu danych „double”.

Kod 3:

Wyjście:

Tutaj widzimy, że wyświetlana jest pełna wartość, którą wprowadziliśmy w kodzie. Dzieje się tak, ponieważ w naszym kodzie wykorzystaliśmy funkcję „setprecision()” i ustawiliśmy liczbę precyzji na „15”.

Przykład 4:

„iomanip” i „iostream” to dwa pliki nagłówkowe. Wykorzystywana jest funkcja „iomanip”, ponieważ w tym pliku nagłówkowym zadeklarowana jest funkcja „setprecision()”. Następnie wstawiana jest przestrzeń nazw „std” i wywołuje funkcję „main()”. Zadeklarowana tutaj pierwsza zmienna typu danych „double” to „dbl_1”, a nazwa drugiej zmiennej to „dbl_2”. Obu zmiennym zawierającym kropki dziesiętne przypisujemy różne wartości. Teraz stosujemy tę samą liczbę precyzji dla obu wartości, korzystając z funkcji „setpercision()” i przekazując tutaj „12”.

Teraz liczba precyzji dla obu wartości jest ustawiona na „12”, co oznacza, że ​​te wartości wyświetlają wartości „12”. Używamy tej funkcji „setprecision()” po umieszczeniu funkcji „cout”. Poniżej drukujemy obie wartości typu danych „double” z „cout”.

Kod 4:

Wyjście:

Możemy zauważyć, że pokazuje 12 wartości i ignoruje wszystkie inne wartości tego „podwójnego” typu danych, ponieważ w naszym kodzie ustawiamy wartość precyzji.

Przykład 5:

Tutaj deklarujemy trzy zmienne: „nowy_d1”, „nowy_d2” i „nowy_d3”. Typ danych wszystkich trzech wartości to „double”. Wszystkim tym zmiennym przypisujemy również wartości. Teraz chcemy ustawić różne wartości precyzji dla wszystkich trzech zmiennych. Ustawiamy „15” dla pierwszej wartości zmiennej, przekazując „15” jako parametr funkcji „setprecision()” wewnątrz „cout”. Następnie ustawiamy „10” jako wartość dokładności drugiej zmiennej i ustawiamy „6” jako liczbę precyzji dla tej trzeciej wartości.

Kod 5:

Wyjście:

Wszystkie trzy wartości są tutaj różne, ponieważ dostosowujemy dla nich różne wartości precyzji. Pierwsza wartość zawiera liczby „15”, ponieważ ustawiliśmy wartość precyzji na „15”. Druga wartość zawiera liczby „10” ze względu na wartość precyzji „10”, a trzecia wartość wyświetla tutaj liczby „6”, ponieważ jej wartość precyzji jest dostosowana w kodzie do „6”.

Przykład 6:

Inicjujemy tutaj cztery zmienne: dwie są inicjowane wartościami przecinka dziesiętnego, a pozostałe dwie są inicjowane wartościami wykładniczymi. Następnie stosujemy format „fixed” do wszystkich czterech zmiennych, umieszczając je wewnątrz „cout”. Poniżej stosujemy format „naukowy” dla tych zmiennych oddzielnie, umieszczając je wewnątrz „cout” po użyciu słowa kluczowego „naukowe”.

Kod 6:

Wyjście:

Ten wynik pokazuje wynik po zastosowaniu formatów „stałych” i „naukowych” do wartości typu danych „podwójny”. Format „stały” jest stosowany do pierwszych czterech wartości. Do czterech ostatnich wartości stosowany jest format „naukowy” i tutaj wyświetlany jest wynik.

Wniosek

Koncepcja typu danych „drukowanie podwójne” została szczegółowo omówiona tutaj. Zbadaliśmy różne techniki drukowania „podwójnego” typu danych w programowaniu w C++. Zademonstrowaliśmy trzy różne techniki, które pomagają nam w drukowaniu wartości „podwójnego” typu danych; są to „setprecision()”, „stałe” i „naukowe”. Dokładnie zbadaliśmy wszystkie techniki opisane w tym przewodniku.