Cykl życia oprogramowania

Cykl życia oprogramowania jest przydatny w tworzeniu wysokiej jakości oprogramowania. Jest to systematyczny sposób na projektowanie oprogramowania o wysokiej jakości, niskim koszcie iw jak najkrótszym czasie. Celem frameworku SDLC jest stworzenie oprogramowania, które najefektywniej spełnia wymagania klienta w określonym koszcie i czasie. Prawie wszystkie duże i małe organizacje zajmujące się oprogramowaniem postępują zgodnie z procesem SDLC.

Cykl życia oprogramowania opisuje, w jaki sposób oprogramowanie jest planowane, rozwijane i utrzymywane. Podczas cyklu życia SDLC każda faza charakteryzuje się własnym zestawem procesów i elementów dostarczanych.

Ten blog poprowadzi Cię o:

• Znaczenie SDLC
• Działanie SDLC
• Plusy i minusy SDLC
• Modele SDLC

Więc zacznijmy!

Znaczenie SDLC

Znaczenie frameworka SDLC jest wymienione poniżej:

• Działania i rezultaty są zdefiniowane w standardowych ramach.
• Planowanie, szacowanie i planowanie są łatwiejsze dzięki tej strukturze.
• Upraszcza śledzenie i kontrolę projektów.
• Interesariuszom łatwiej było zobaczyć wszystkie cechy działań rozwojowych.
• Proces rozwoju przyśpieszył wykonanie.

Działanie SDLC

W ramach SDLC zawarte są następujące fazy:

• Planowanie
• Projektowanie
• Realizacja
• Testowanie
• Zastosowanie
• Konserwacja

Przyjrzyjmy się każdej z wymienionych faz poniżej.

1. Planowanie

Pierwsza faza SDLC to analiza wymagań. W SDLC jest to ważny i niezbędny etap. W procesie biorą udział starsi członkowie zespołu i eksperci dziedzinowi. Obejmuje to określenie przeznaczenia produktu, identyfikację osobowości użytkowników i zestawienie wymagań. Przez cały ten etap zespół będzie rozmawiał o szansach i ryzykach związanych z projektem.

Po zakończeniu analizy wymagań kolejnym krokiem jest udokumentowanie i przedstawienie wymagań dotyczących oprogramowania interesariuszom oraz uzyskanie ich akceptacji. Podczas cyklu życia projektu wszystkie wymagania dotyczące produktu są rejestrowane w dokumencie specyfikacji wymagań oprogramowania o nazwie „ SRS ”.

1. Projektowanie

W ramach kolejnej fazy zostaną przedstawione wszystkie informacje dotyczące wymagań, analizy i projektowania projektu oprogramowania. W tej fazie dane wejściowe i wymagania klienta są łączone. Faza projektowania obejmuje następujące aspekty:

• Architektura: zawiera informacje o językach programowania i standardach branżowych.
• Interfejs użytkownika: wskazuje sposób interakcji klientów z oprogramowaniem.
• Platformy: określa, jakie platformy będą uruchamiać oprogramowanie.
• Programowanie: Obejmuje język programowania, rozwiązywanie problemów i wykonywanie zadań.
• Bezpieczeństwo: zawiera szczegółowe informacje o środkach bezpieczeństwa aplikacji.

1. Realizacja

Rozwój i programowanie rozpoczyna się w tej fazie SDLC. Pisanie kodu to pierwszy krok we wdrażaniu projektu. Podczas opracowywania i wdrażania kodu programiści muszą przestrzegać wytycznych dotyczących kodowania dostarczonych przez ich kierownictwo. Kod jest opracowywany i implementowany przy użyciu różnych narzędzi programistycznych, takich jak kompilatory, interpretery i debugery.

1. Testowanie

Kod jest testowany pod kątem wymagań po jego wygenerowaniu, aby upewnić się, że spełnia potrzeby uwzględnione w pierwszej fazie. W tej fazie przeprowadzane są testy, takie jak:

1. Zastosowanie

Oprogramowanie można wdrożyć, gdy zostało przetestowane i nie zgłoszono żadnych błędów ani błędów. W niektórych przypadkach oprogramowanie może zostać wydane bez zmian w segmencie obiektowym, a w innych może być wydane z ulepszeniami. Konserwacja oprogramowania rozpoczyna się po jego wdrożeniu.

1. Konserwacja

Korzystając z opracowanych systemów, klient w końcu napotka realne problemy i będzie wymagał konserwacji. Od teraz konserwacja odnosi się do konserwacji opracowanego produktu.

Plusy i minusy SDLC

Zalety i wady SDLC podano poniżej.

Plusy

Korzystanie z modelu SDLC ma wiele zalet dla zespołów programistycznych, w tym:

• Koszty rozwoju oprogramowania można zmniejszyć.
• Organizacja może poprawić jakość swojego oprogramowania.
• Można osiągnąć szybszy harmonogram rozwoju.
• Daj programistom zrozumienie, czym jest produkt i jaki jest jego cel.
• Wczesne fazy rozwoju powinny umożliwiać wkład wszystkich zainteresowanych stron.

Cons

Niektóre z wad cyklu życia oprogramowania są podane poniżej:

• Proces wymaga dużego wysiłku, ale małej elastyczności.

• Departamenty nie są w stanie być w kontakcie i produktywnie korporacyjne, ponieważ gdy przestrzega się SDLC, nie można przejść do następnej fazy, dopóki poprzednia nie zostanie zakończona.

Sprawdźmy teraz niektóre rozszerzenia tradycyjnego modelu SDLC.

Modele SDLC

Wiele modeli cyklu życia oprogramowania jest projektowanych na wszystkich etapach tworzenia oprogramowania, znanych również jako „ Modele procesu tworzenia oprogramowania “. Aby zapewnić sukces w tworzeniu oprogramowania, każdy model procesu przebiega według własnego zestawu faz.

Niektóre modele SDLC to:

• Model wodospadu
• Model V
• Model iteracyjny
• Model zwinny

1. Model wodospadu

W rozwoju oprogramowania model Waterfall SDLC jest standardowym modelem, który jest najczęściej używany. Po zakończeniu każdej fazy projekt przechodzi do następnej. Modele kaskadowe mają tę zaletę, że oceniają każdą fazę pod kątem ciągłości i wykonalności przed przejściem do przodu. Przed przejściem do następnego kroku wszystkie poprzednie kroki muszą zostać zakończone. Dlatego postęp jest ograniczony.

1. Model V

V-Model został również nazwany modelem weryfikacji lub walidacji. Ten model wymaga, aby każda faza SDLC została spełniona przed przejściem do następnej. Podobnie jak model kaskadowy, podlega sekwencyjnemu procesowi projektowania. Jednak równolegle z każdym etapem rozwoju produktu będą odbywać się testy.

1. Model iteracyjny

Po rozpoczęciu procedury rozwoju wdrażany jest podzbiór wymagań dotyczących oprogramowania, który jest dalej ulepszany iteracyjnie aż do całego systemu. Projekt jest modyfikowany w każdej iteracji i dodawane są możliwości funkcjonalne. Zasadniczo model ten obejmuje iterację i stopniowe rozwijanie systemu w czasie.

1. Model zwinny

Agile SDLC umożliwia szybkie dostarczanie oprogramowania, skupiając się na zadowoleniu klienta i możliwości dostosowania procesu. Małe kompilacje przyrostowe są częścią metod Agile i istnieją iteracje powiązane z tymi kompilacjami, które mogą obejmować od trzech do czterech iteracji na projekt. W każdą iterację zaangażowane są również zespoły międzyfunkcyjne, pracujące nad różnymi zadaniami, w tym:

• Planowanie
• Zbieranie wymagań
• Projektowanie
• Kodowanie
• Testów jednostkowych
• Testy akceptacyjne

Na końcu każdej iteracji klientom i ważnym interesariuszom pokazywany jest działający produkt.

Wniosek

SDLC określa, jak przebiega proces tworzenia oprogramowania i gdzie wymagane są ulepszenia. Koncentruje się na analizie i doskonaleniu procesu tworzenia oprogramowania, podobnie jak wiele innych procesów biznesowych. Integracja codziennego kodowania z zarządzaniem produkcją zapewnia skalowalny widok projektu. W tym blogu szczegółowo wyjaśniliśmy framework SDLC, wraz z jego znaczeniem, działaniem, zaletami i wadami oraz innymi modelami SDLC.