Składnia
podwójnie pow ( podwójnie baza, podwójnie do potęgi);
ten pow() funkcja jest zdefiniowana w matematyka plik nagłówkowy.
Argumenty
Ta funkcja przyjmuje dwa argumenty, baza oraz do potęgi, obliczyć wartość baza podniesiony do potęgi do potęgi . Tutaj baza oraz do potęgi oba są podwójne.
Zwróć wartości
Po sukcesie pow() funkcja zwraca wartość baza podniesiony do potęgi do potęgi .
Jeśli wartość do potęgi jest 0, pow() funkcja zwraca 1.
Gdyby baza jest ujemny i do potęgi jest niecałkowita, pow() funkcja zwraca NaN (Nie-liczba).
Przykłady
//Przykład1.c#włączać
#włączać
intGłówny()
{
intwynik;
wynik= (int) pow (3,5);
printf (' pow(3,5) => %d',wynik);
printf (' pow(3,-5) => %lf', pow (3, -5));
printf (' pow(-3,-5) => %lf', pow (-3, -5));
printf (' pow(3,5.1) => %lf', pow (3,5.1));
printf (' pow(-3,5.1) => %lf', pow (-3,5.1));
printf (' pow(-3,-5.1) => %lf ', pow (-3, -5.1));
powrót 0;
}
W przykładzie1.c widzieliśmy wyjście funkcji pow() funkcjonować. Tutaj używamy -lm parametr wiersza poleceń do połączenia w bibliotece matematycznej. Z linii 10 do 13 otrzymaliśmy dane wyjściowe zgodnie z oczekiwaniami. Dla linii 14 i 15 mamy -nań (Nie jest liczbą), ponieważ drugi argument nie jest całkowity.
Wykładnik przy użyciu przesunięcia bitowego
Jeśli chcemy obliczyć wykładnik do potęgi 2, możemy to zrobić za pomocą przesunięcia bitowego.
Przesunięcie w lewo o m jest równoznaczne z pierwszym wyrazem, a 2 z potęgą m.
n<< m = n*pow(2,m)
Przesunięcie w prawo o m jest równoznaczne z dzieleniem pierwszego członu i 2 do potęgi m.
n>>m = n/pow(2,m)
To jest praca tylko wtedy, gdy m jest dodatnie.
//Przykład2.c#włączać
intGłówny()
{
printf (' 1<%d',1<<3);
printf (' 5<%d',5<<3);
printf (' -5<%d', -53 => %D', 40 >> 3);
printf(' 40>>3 => %D', 40 >> 3);
printf(' -40>>3 => %d ', -40 >> 3);
zwróć 0;
}
W Przykładzie2.c widzieliśmy, jak operator przesunięcia bitowego może być użyty do wykładnika potęgi 2. Jest to bardzo przydatne, aby zmniejszyć złożoność kodu.
Wykładnik przy użyciu funkcji zdefiniowanej przez użytkownika
Możemy napisać funkcję zdefiniowaną przez użytkownika do obliczania wykładników. W przykładzie3.c napiszemy funkcję zdefiniowaną przez użytkownika wykładnik (), który przyjmuje dwa argumenty oparte i exp typu float ant integer.
//Przykład3.c#włączać
pływakwykładnik potęgowy(pływakbaza, int do potęgi )
{
pływakwynik=1,0;
pływaki;
Jeśli( do potęgi < 0)
{
do potęgi = -1 * do potęgi ;
dla(i=1;i<= do potęgi ;i++)
wynik=wynik*baza;
wynik= 1,0/wynik;
}
w przeciwnym razie
{
dla(i=1;i%F',wykładnik(3,0));
printf(' wykładnik(3, -5) => %F',wykładnik(3,-5));
printf(' wykładnik(-3, -5) => %F',wykładnik(-3,-5));
zwróć 0;
}
Przykład3.c widzieliśmy dane wyjściowe funkcji zdefiniowanej przez użytkownika wykładnik () . Ta funkcja działa, gdy wykładnik jest całkowity. Dla rzeczywistego wykładnika musimy użyć pow() funkcjonować.
Wniosek
W tym artykule widzieliśmy, jak używać pow() funkcja i Przesunięcie bitów operator jak wykładnik można obliczyć w języku C. Nauczyliśmy się również, jak napisać własną funkcję do obliczania wykładników. Teraz możemy bez żadnych wątpliwości używać tych technik w naszym programie C.