Jak używać enum w języku C

Składnia

Wartość domyślna Enumeration_Constant_Element-1 to 0, wartość Enumeration_Constant_Element-2 to 1, wartość Enumeration_Constant_Element-3 to 2, a wartość Enumeration_Constant_Element-n to (n-1).

Zanurz się głęboko w Enum

Teraz, ponieważ znamy składnię określającą typ wyliczenia, spójrzmy na przykład:

Słowo kluczowe enum musi być zawsze używane do definiowania typu wyliczenia. Tak więc za każdym razem, gdy chcesz zdefiniować typ wyliczenia, musisz użyć słowa kluczowego enum przed . Po słowie kluczowym enum należy użyć prawidłowego identyfikatora, aby zdefiniować .

W powyższym przykładzie kompilator przypisze IO_ERROR do wartości całkowitej: 0, DISK_ERROR do wartości całkowitej: 1 i NETWORK_ERROR do wartości całkowitej: 2. Domyślnie pierwszy element wyliczenia ma zawsze wartość 0, następny element-wyliczenia ma przypisaną wartość 1 i tak dalej.

To domyślne zachowanie można w razie potrzeby zmienić, przypisując jawnie stałą wartość całkowitą w następujący sposób:

W tym przypadku IO_ERROR jest jawnie przypisywany przez programistę do wartości 2, DISK_ERROR jest przypisywany do wartości 3 przez kompilator, NETWORK_ERROR jest jawnie przypisywany do wartości 8 przez programistę, a PRINT_ERROR jest przypisywany do następnego wartość całkowita poprzedniego elementu wyliczenia NETWORK_ERROR (tj. 9) przez kompilator.

Teraz rozumiesz, jak zdefiniować typ wyliczenia zdefiniowany przez użytkownika w C. Czy można zadeklarować zmienną typu enum (ponieważ możemy zadeklarować zmienną typu integer)? Tak to jest! Możesz zadeklarować zmienną enum w następujący sposób:

Ponownie enum jest tutaj słowem kluczowym, Error jest typem enum, a Hw_Error jest zmienną enum.

Przyjrzymy się teraz następującym przykładom, aby zrozumieć różne zastosowania enum:

• Przykład 1: Domyślne użycie definicji wyliczenia
• Przykład 2: Użycie niestandardowej definicji wyliczenia
• Przykład 3: definicja wyliczenia przy użyciu wyrażenia stałego
• Przykład 4: zakres wyliczenia

Przykład 1: Domyślne wyliczenie Definicja Użycie

W tym przykładzie dowiesz się, jak zdefiniować typ wyliczenia z domyślnymi wartościami stałymi. Kompilator zadba o przypisanie domyślnych wartości do elementów enum. Poniżej zobaczysz przykładowy program i odpowiadające mu wyjście.

Przykład 2: Niestandardowe użycie definicji wyliczenia

W tym przykładzie dowiesz się, jak zdefiniować typ wyliczenia za pomocą niestandardowej wartości stałej. Ten przykład pomoże również zrozumieć, w jaki sposób można wykonać inicjalizację stałych niestandardowych w dowolnej kolejności losowej. W tym przykładzie wyraźnie zdefiniowaliśmy stałą wartość dla 1^NSi 3^{r & D}elementy wyliczenia (tj. odpowiednio IO_ERROR i NETWORK_ERROR), ale pominęliśmy jawną inicjalizację dla 2^NSi 4^NSelementy. Teraz obowiązkiem kompilatora jest przypisanie wartości domyślnych do 2^NSi 4^NSelementy wyliczenia (tj. odpowiednio DISK_ERROR i PRINT_ERROR). DISK_ERROR zostanie przypisany do wartości 3, a PRINT_ERROR do wartości 9. Poniżej zobaczysz przykładowy program i wyjście.

Przykład 3: Definicja wyliczenia przy użyciu wyrażenia stałego

W tym przykładzie dowiesz się, jak używać wyrażenia stałego do definiowania stałej wartości elementów wyliczenia.

Przykład 4: wyliczenie Zakres

W tym przykładzie dowiesz się, jak działa reguła określania zakresu dla wyliczenia. MAKRO (#define) mogło zostać użyte do zdefiniowania stałej zamiast wyliczenia, ale reguła określania zakresu nie działa dla MAKRO.

Porównanie między wyliczeniem a makro

Wniosek

Program enum w C może być uważany za opcjonalną metodę dla samodzielnych programów lub małych projektów, ponieważ programiści zawsze mogą używać makra zamiast enum. Jednak doświadczeni programiści mają tendencję do używania wyliczenia zamiast makra w projektach programistycznych na dużą skalę. Pomaga to w pisaniu czystych i czytelnych programów.