Zainstaluj OpenStack na Ubuntu

Infrastruktura chmury nie jest tak prosta, jak posiadanie wielu 40-rdzeniowych serwerów Xeon z zainstalowanym na nich hipernadzorcą do uruchamiania maszyn wirtualnych. Nie, potrzebujemy znacznie więcej niż zwykłych maszyn wirtualnych. Klienci mogą chcieć blokować pamięć masową, obiektową pamięć masową, zmienne adresy IP, zaporę ogniową, okresowe kopie zapasowe i wiele innych funkcji. Może być konieczne zarządzanie różnymi obrazami rozruchowymi maszyn wirtualnych, tworzenie kopii lustrzanych oficjalnych repozytoriów pakietów w celu zmniejszenia opóźnień i zapewnienia dostępności 24/7.

Aby to wszystko zrobić w rozsądny i czysty sposób, potrzebujesz OpenStack. Organizacje z własną infrastrukturą mogą używać OpenStack do tworzenia własnej chmury prywatnej zamiast polegać na AWS, Google Compute Engine lub innych usługach chmury publicznej.

OpenStack jest zatem narzędziem do zarządzania infrastrukturą. Ilekroć potrzebujesz zasobów dla maszyny wirtualnej, możesz zażądać zasobów, takich jak 2 wirtualne procesory, 4 GB pamięci RAM i statyczny adres IP z określonymi regułami zapory, a OpenStack zrobi to wszystko za Ciebie.

Należy zauważyć, że OpenStack nie jest hipernadzorcą, takim jak KVM czy Xen. Jest to narzędzie do zarządzania, które dobrze integruje się z najpopularniejszymi hipernadzorcami, ale ma znacznie więcej możliwości. Zamienia serwery w Chmura .

Wymagania wstępne

Zrozumiałe jest, że nie wszyscy z nas, którzy chcą zrozumieć technologię stojącą za OpenStack, będą mieli duże serwery w celu eksperymentowania. Dlatego użyjemy samej chmury do zbudowania naszej „eksperymentalnej” chmury.

Projekt pod oficjalnym parasolem OpenStack o nazwie DevStack będzie używany do symulacji środowiska OpenStack na pojedynczej maszynie wirtualnej. W naszym przypadku maszyna wirtualna działa na DigitalOcean. Jeśli masz w domu wystarczająco szybkie połączenie internetowe z możliwością uruchomienia maszyny wirtualnej z co najmniej 4 GB pamięci RAM i 2 procesorami wirtualnymi, możesz użyć czegoś takiego jak VirtualBox na własnym komputerze.

Maszyna wirtualna działa pod kontrolą Ubuntu 16.04 LTS.

Należy tutaj zauważyć, że instalowanie OpenStack lub DevStack na głównym komputerze nie jest dobrym pomysłem. Zamiast tego użyj czystej instalacji Ubuntu na maszynie wirtualnej lokalnie lub u wybranego dostawcy VPS.

Aby ułatwić proces instalacji, społeczność DevStack udostępniła skrypt cloud-init, który pobiera najnowszą wersję swojego repozytorium w celu zbudowania chmury z jednym węzłem.

To jest kopia skryptu cloud-init:

Możesz chcieć zastąpić ciąg 'hasło' z rzeczywiście bezpiecznym hasłem.

Teraz skopiuj powyższy tekst do swojego Cloud-init plik. W DigitalOcean odbywa się to podczas tworzenia maszyny wirtualnej (lub Droplet). Kliknij na dane użytkownika opcja na stronie tworzenia dropletu.

Spowoduje to utworzenie nowego użytkownika o nazwie stos i aktualizuje system w zależności od używanego menedżera pakietów (dopuszczalne są zarówno yum, jak i apt), tworzy katalog domowy dla stos użytkownika i klonuje najnowsze skrypty do instalacji DevStack z ich oficjalnego repozytorium. Zaloguj się jako stos użytkownika za pomocą polecenia:

Teraz jako ostatni krok uruchomimy start.sh skrypt jako ten użytkownik. Jest przechowywany w katalogu domowym użytkownika. Aby wykonać skrypt wystarczy wpisać ścieżkę do pliku:

To naprawdę długi proces, który może zająć od 20 do 45 minut. Ale kiedy skończysz, możesz się zalogować za pomocą panelu WWW.

Panel administratora

Pulpit nawigacyjny jest dostępny na publicznym adresie IP Twojego dropletu DigitalOcean. Zdobądź ten publiczny adres IP, przechodząc do panelu DigitalOcean.

Skopiuj adres IP do paska adresu przeglądarki, a zostaniesz powitany monitem logowania.

Możesz się zalogować, używając domyślnych nazw użytkownika Administrator oraz próbny. Administrator jest administratorem chmury, organem decyzyjnym, natomiast próbny użytkownik to typowy użytkownik konfigurowanej chmury. Domyślne hasło dla obu użytkowników to hasło.

Zalogujmy się jako administrator.

Po zalogowaniu zobaczysz wiele dostępnych opcji. W kategorii projektów (lewa kolumna), jeśli klikniesz Obliczać a potem dalej Instancje zobaczysz coś podobnego do tego:

Kliknij Uruchom instancję opcja po prawej stronie interfejsu.

W tym miejscu możesz nadać instancji nazwę i wybrać, w której strefie zostanie uruchomiona. Ponieważ nie jest to pełnoprawne centrum danych, mamy tylko jedną lokalizację i to Nowy.

Po prawej stronie możesz zobaczyć wiele opcji dostępnych dla sieci, kluczy SSH, metadanych i całej gamy funkcji. Ale skupimy się tylko na tych, które są oznaczone gwiazdką.

Na źródło Opcja pozwala zdecydować, z jakiego nośnika rozruchowego zostanie uruchomiona maszyna wirtualna.

OpenStack jest dostarczany z bardzo lekką instalacją cirros, która będzie używana. Kliknij przycisk strzałki w górę w prawym dolnym rogu, aby wybrać cirros jako nasz obraz rozruchowy. W bardziej popularnej chmurze zamiast tego oferowałby obrazy Ubuntu, Fedory lub CentOS, ale cirros jest tutaj preferowany, ponieważ jest wyjątkowo lekki.

Na koniec wybierzemy, jakie zasoby będą dedykowane dla instancji cirros. Wybierz ten, który wydaje Ci się najwygodniejszy, w zależności od zasobów udostępnionych przez Twój sprzęt.

Teraz możesz kliknąć Uruchom instancję przycisk w prawym dolnym rogu menu, aby uruchomić instalację cirros. Teraz wracając do swoich instancji Compute w menu głównym, możesz uzyskać dostęp do instalacji cirros, wybierając opcję konsoli obok nazwy maszyny wirtualnej.

Wniosek

Chmura to znacznie więcej niż tylko kilka maszyn wirtualnych. Wymaga połączenia sieciowego, przechowywania, tworzenia kopii zapasowych i wielu innych funkcji. OpenStack ma inną nazwę projektu dla każdej z tych rozbudowanych funkcji i możesz dogłębnie zbadać każdą z nich tutaj.

Mam nadzieję, że to wprowadzenie było na tyle ekscytujące, że więcej osób wniosłoby wkład w technologie chmurowe, takie jak OpenStack.