Przykład 1: Wykorzystanie krotek/par
Zróbmy praktyczną demonstrację zwracania wielu wartości w C++. W tym przypadku używamy technik krotek/par, aby pomóc w zwróceniu wielu wartości w naszym kodzie. C++ udostępnia różne pliki nagłówkowe, które musimy uwzględnić w naszym kodzie. Zamieszczamy tutaj plik „bits/stdc++.h”, ponieważ zawiera on wszystkie biblioteki programowania C++. Następnie dodawana jest tutaj przestrzeń nazw, która wynosi „std”. Następnie używamy słowa kluczowego „tuple”, w którym umieszczamy trzy typy danych, dwa typy danych zmiennoprzecinkowych i pozostały typ danych „char”. Poniżej używamy słowa kluczowego „return”, aby spakować wartości i zwrócić krotkę.
Teraz używamy metody „pary”, aby zwrócić wiele wartości. W tej metodzie „parowania” umieszczamy dwa typy danych zmiennych i oba są tutaj „zmiennoprzecinkowe”. Zmienne noszą nazwy „float_1” i „float_2”. Następnie pakujemy dwie wartości, aby powrócić do „par”. Następnie wywołujemy tutaj funkcję „main()”, a następnie deklarujemy dwie zmienne „float” o nazwach „f_1, f_2”. Zmienna „char” jest tutaj również zadeklarowana jako „myChar”. Następnie rozpakowujemy wartości, które zwraca funkcja „My_Tuple()”.
Poniżej przechowujemy zwrócone wartości w parach. Zapisujemy „4,99, 8,98” w funkcji „My_Tuple” oraz „6,86, 3,22” w funkcji „Moja_Para”. Następnie używamy „cout”, który wypisuje wszystkie informacje, które są w nim zapisane.
Kod 1:
#include
za pomocą przestrzeń nazw st ;
krotka < platforma , platforma , zwęglać > Moja_krotka ( platforma f_1, platforma f_2 ) {
powrót make_tuple ( f_2, f_1, „$” ) ;
}
para < platforma , platforma > Moja_Para ( platforma fa, platforma pełne wyżywienie ) {
powrót make_pair ( f_b, f_a ) ;
}
wew główny ( ) {
platforma f_1, f_2 ;
zwęglać mójChar ;
krawat ( f_1, f_2, mójChar ) = Moja_krotka ( 4,99 , 8,98 ) ;
para nowy_p = Moja_Para ( 6,86 , 3.22 ) ;
cout << „Wartości uzyskiwane za pomocą krotek:” ;
cout << f_1 << ' ' << f_2 << ' ' << mójChar << koniec ;
cout << „Wartości, które otrzymujemy poprzez parę: „ ;
cout << nowy_p. Pierwszy << ' ' << nowy_p. drugi ;
powrót 0 ;
}
Wyjście :
Wartości, które otrzymujemy stosując metodę „krotek” i „par”, przedstawiono poniżej. Zauważ, że zwraca tutaj wiele wartości.
Przykład 2: Używanie wskaźników
W funkcji „porównaj” przekazujemy tutaj parametry wraz z ich adresami. Dodajemy „wartość_1” i „wartość_2” typu „int” oraz „int* g_Address, int* s_Address”. Następnie używamy warunku „if”, w którym dodajemy warunek, że „wartość_1” jest większa niż „wartość_2”. Jeżeli warunek ten jest spełniony, wykonywana jest następująca instrukcja. Jeśli tak nie jest, ignoruje instrukcję dodaną poniżej i przechodzi do części „else”. Teraz po wywołaniu funkcji „main()” deklarujemy cztery nowe zmienne o nazwach „g_value”, „s_value”, „newValue1” i „newValue2”.
Następnie drukujemy komunikat o konieczności wpisania liczb, a następnie umieszczamy „cin”, który pobiera od użytkownika dwie wartości. Wartości wprowadzane przez użytkownika zapisywane są odpowiednio w zmiennych „newValue1” i „newValue2”. Następnie wywołujemy utworzoną wcześniej funkcję „compare()” i przekazujemy do niej cztery parametry. Następnie wyświetlamy wynik po wykonaniu funkcji „porównaj” i pokazuje on większą i mniejszą liczbę z tych liczb, które wprowadził użytkownik.
Kod 2:
#includeza pomocą przestrzeń nazw st ;
próżnia porównywać ( wew wartość_1, wew wartość_2, wew * g_Adres, wew * s_Adres )
{
Jeśli ( wartość_1 > wartość_2 ) {
* g_Adres = wartość_1 ;
* s_Adres = wartość_2 ;
}
w przeciwnym razie {
* g_Adres = wartość_2 ;
* s_Adres = wartość_1 ;
}
}
wew główny ( )
{
wew wartość_g, wartość_s, nowaWartość_1, nowaWartość_2 ;
cout << 'Proszę wpisać dwie cyfry: ' <> nowaWartość_1 >> nowaWartość_2 ;
porównywać ( nowaWartość_1, nowaWartość_2, & wartość_g, & wartość_s ) ;
cout << ' \N Większa liczba to „ << wartość_g << ' a mniejsza liczba to '
<< wartość_s ;
powrót 0 ;
}
Wyjście :
Użytkownik wprowadza tutaj „86” i „23”. Po naciśnięciu „Enter” wyświetla wynik. W ten sposób otrzymujemy wiele wartości.
Przykład 3: Wykorzystanie tablicy
Tworzymy tutaj funkcję „ComputeComparison()”, do której wstawiamy dwie zmienne „num_1” i „num_2” jako typ „int” oraz tablicę o nazwie „my_arr[]”. Następnie mamy warunek „if”, który sprawdza, czy „num_1” jest większe niż „num_2”, czy nie. Jeśli to prawda, „num_1” jest przypisane do „my_arr[0]”, a „num_2” jest przypisane do „my_arr[1]”. Jeśli jednak warunek nie jest spełniony, wykonywane są instrukcje po „else”, w których przypisujemy „num_2” do „my_arr[0]” i „num_1” do „my_arr[1]”.
Następnie wywołujemy tutaj funkcję „main()”, a następnie deklarujemy dwie kolejne zmienne int: „newNum_1” i „newNum_2”. Następnie deklarowana jest tablica o rozmiarze „2”. Następnie za pomocą „cin” pobieramy od użytkownika dwie liczby, a następnie wywołujemy funkcję „ComputeComparison()” i wyświetlamy następujący wynik. Zwraca więc tutaj wiele wartości.
Kod 3:
#includeza pomocą przestrzeń nazw st ;
próżnia Oblicz porównanie ( wew liczba_1, wew liczba_2, wew mój_arr [ ] )
{
Jeśli ( liczba_1 > liczba_2 ) {
mój_arr [ 0 ] = liczba_1 ;
mój_arr [ 1 ] = liczba_2 ;
}
w przeciwnym razie {
mój_arr [ 0 ] = liczba_2 ;
mój_arr [ 1 ] = liczba_1 ;
}
}
wew główny ( )
{
wew nowyNum_1, nowyNum_2 ;
wew mój_arr [ 2 ] ;
cout << „Proszę wpisać dwie liczby dla porównania” <> nowyNum_1 >> nowyNum_2 ;
Oblicz porównanie ( nowyNum_1, nowyNum_2, mój_arr ) ;
cout << ' \N Większa liczba to „ << mój_arr [ 0 ] << ' i '
„mniejsza liczba to” << mój_arr [ 1 ] ;
powrót 0 ;
}
Wyjście :
Wpisujemy tutaj zarówno „54”, jak i „98”, a następnie wciskamy „Enter”, aby wyświetlić wynik. Pokazuje zarówno większe, jak i mniejsze liczby z wprowadzonych liczb.
Przykład 4: Wykorzystanie krotek
Znajdują się tu dwa pliki nagłówkowe: „Tuple” i „iostream”. Następnie umieszczana jest tutaj przestrzeń nazw „std”. Następnie używamy słowa kluczowego „tuple” i wstawiamy dwa typy danych, które są „int”. Następnie tworzymy funkcję o nazwie „findingValues()” i jako jej parametry przekazujemy „intValue_1” i „intValue2”.
Następnie w miejscu wpisania warunku „intValue_1 < intValue_2” umieszczamy „if”. Poniżej wykorzystujemy słowo kluczowe „return” i umieszczamy funkcję „make_tuple()”, w której obie zmienne dodawane są jako parametr „intValue_1, intValue2_”. Następnie mamy część „else”, w której ponownie umieszczamy „return” wraz z funkcją „make_tuple()”. Ale tutaj najpierw umieszczamy „intValue_2”, a następnie „intValue1”. Teraz wywołujemy funkcję „main()” i inicjujemy „nową_wartość1” wartością „5”, a „nową_wartość2” wartością „28”.
Poniżej deklarujemy jeszcze dwie zmienne typu „int” o nazwach „większy” i „mniejszy”. Następnie umieszczamy funkcję „tie()” i jako parametr przekazujemy „mniejsze, większe” zmienne, a także wywołujemy w tym miejscu funkcję „findingValues()”. Następnie wypisujemy obie wartości: większą i mniejszą liczbę.
Kod 4:
#include#include
za pomocą przestrzeń nazw st ;
krotka findValues ( wew intValue_1, wew intValue_2 )
{
Jeśli ( intValue_1 < intValue_2 ) {
powrót make_tuple ( intValue_1 , intValue_2 ) ;
}
w przeciwnym razie {
powrót make_tuple ( intValue_2, intValue_1 ) ;
}
}
wew główny ( )
{
wew nowa_wartość1 = 5 , nowa_wartość2 = 28 ;
wew większy, mniejszy ;
krawat ( mniejszy, większy ) = znalezienie wartości ( nowa_wartość1, nowa_wartość2 ) ;
drukuj ( „Większa liczba to %d, a „
„mniejsza liczba to %d” ,
większy, mniejszy ) ;
powrót 0 ;
}
Wyjście :
Liczby, które dodajemy do naszego kodu, wyświetlają jednocześnie większe i mniejsze wartości. W ten sposób możemy łatwo zwrócić wiele wartości w naszym kodzie.
Wniosek
Ten przewodnik dotyczy „zwracania wielu wartości” w kodach C++. Dokładnie zbadaliśmy to pojęcie w tym przewodniku i omówiliśmy trzy techniki, które pomagają w zwracaniu wielu wartości w programowaniu w C++. Wyjaśniliśmy, że przy użyciu krotek, par, wskaźników i technik tablicowych zwracanych jest wiele wartości. Wszystkie te techniki zostały szczegółowo opisane tutaj.