Kilka przydatnych aliasów Bash i jak tworzyć aliasy Bash

Some Useful Bash Aliases



Czy spędzasz dużo czasu pracując w wierszu poleceń? Być może zauważyłeś, że większość uruchamianych poleceń stanowi mały podzbiór wszystkich dostępnych poleceń. Większość z nich to nawyki i możesz je prowadzić każdego dnia.

Aby zmniejszyć cierpienie związane z pisaniem, programiści narzędzi poleceń podjęli próbę wyeliminowania zbędnego pisania za pomocą skrótów, na przykład ls zamiast listy, cd zamiast change-directory, cat zamiast catenate itp. Jednak wpisanie tego samego polecenia w kółko jest naprawdę nudne i nieprzyjemne.







Tutaj przydają się aliasy. Za pomocą aliasu można przypisać skrót do określonego polecenia. Tutaj będziemy rozmawiać o tym, jak tworzyć aliasy Bash i zademonstrować kilka przydatnych aliasów, które mogą Ci się spodobać.



alias Bash

Po uruchomieniu polecenia w terminalu zadaniem powłoki jest przetworzenie i przedstawienie go systemowi operacyjnemu w celu wykonania zadania docelowego. Bash (akronim powłoki Bourne-Again) jest zdecydowanie jedną z najpopularniejszych powłok UNIX. Większość dystrybucji Linuksa jest domyślnie dostarczana z powłoką Bash.



Co to jest Bash Alias ? Wszyscy mamy pojęcie o tym, jak działa alias, prawda? Podobnie, gdy chcesz użyć swojej frazy do oznaczenia określonego polecenia, możesz utworzyć alias dla tego polecenia. Bash zapamięta i potraktuje niestandardową frazę jako polecenie. Po uruchomieniu Bash automatycznie przetłumaczy je na oryginalne polecenie.





Istnieją 2 rodzaje aliasów Bash.

  • Tymczasowy: Ten typ aliasu trwa tak długo, jak działa sesja powłoki. Gdy powłoka zostanie zakończona, zapomni alias.
  • Trwały: Po utworzeniu Bash zapamięta utworzenie aliasu i jego znaczenie.

W dalszej części tego samouczka pokażę, jak tworzyć i zarządzać aliasami. Wszystkie opisane metody są wykonywane na Ubuntu. Będą jednak działać na dowolnej dystrybucji Linuksa, o ile pracujesz z Bash.



Tymczasowe tworzenie aliasu

Jest to forma aliasu, o którym Bash zapomni po zamknięciu sesji. Dlatego zalecam stworzenie aliasu, który jest warty zachodu na sesję.

W przypadku tworzenia tymczasowego aliasu Bash struktura poleceń wygląda tak.

$Alias <pseudonim>=<Komenda>

Wyjaśnijmy to na przykładzie. Jestem na Ubuntu, więc jeśli chcę zaktualizować wszystkie pakiety systemu, muszę uruchomić następującą komendę.

$sudotrafna aktualizacja&& sudotrafna aktualizacja-oraz

A co powiesz na użycie apt-sysupdate jako alternatywy, która wykona tę samą pracę, co wyżej wymienione polecenie? Utwórz alias, uruchamiając to polecenie.

$Aliasapt-sysupdate='aktualizacja sudo apt && aktualizacja sudo apt -y'

Sprawdźmy, czy to działa!

Voila! To działa!

Tutaj, ilekroć Bash zobaczy polecenie apt-sysupdate, zostanie ono przetłumaczone na długie polecenie, które zostanie wykonane.

Oto fajna rzecz do zrobienia. A może stworzymy alias aliasu? Utwórzmy aktualizację aliasu dla polecenia apt-sysupdate.

$Alias aktualizacja=„apt-sysupdate”

Zobaczmy teraz, czy to działa.

Tak, tak!

Tworzenie stałego aliasu

Aby utworzyć trwałe aliasy, musimy je zadeklarować w pliku bashrc. Bashrc to skrypt powłoki, który jest wykonywany za każdym razem, gdy rozpoczyna się sesja bash. Znajduje się w ~/.bashrc. Jest unikalny dla każdego użytkownika w systemie.

Bashrc jest popularnym wyborem do tworzenia ulubionych aliasów. Bashrc może, ale nie musi być obecny w twoim systemie. Otwórz bashrc za pomocą vima. Jeśli nie, vim otworzy pusty tekst. Dowiedz się więcej o vimie .

$przyszedłem~/.bashrc

Oto teraz kod aliasu.

$Alias <pseudonim>=''

Stwórzmy stałą aktualizację aliasu, która powie APT, aby zaktualizować pamięć podręczną repozytorium i zainstalować wszystkie dostępne aktualizacje.

$Alias aktualizacja='aktualizacja sudo apt && aktualizacja sudo apt -y'

Po utworzeniu aliasu zapisz plik. Następnie powiedz bashowi, aby ponownie wczytał plik.

$źródło~/.bashrc

Czas sprawdzić, czy to działa. Uruchom ponownie system, zaloguj się na swoje konto i uruchom alias aktualizacji, który właśnie utworzyliśmy.

Voila! Alias ​​został pomyślnie utworzony!

Co tu się dzieje? Mówiąc najprościej, bash tworzy tymczasowy alias za każdym razem, gdy ładowany jest bashrc. Kiedy bash się kończy, zapomina alias. Ponieważ jednak plik bashrc jest pierwszym skryptem wykonywanym przez bash, tymczasowy alias powraca. Można go określić jako pseudostały alias.

Zastępowanie aliasu

Załóżmy, że ustawiłeś alias ls dla polecenia ls -lhA iz jakiegoś powodu musisz użyć głównego narzędzia ls, aby zrobić coś innego. W podobnych przypadkach wymagane jest pominięcie aliasu.

Aby tymczasowo pominąć alias, uruchom polecenie z następującą strukturą.

$<Komenda>

Na przykład stworzyłem alias ls dla polecenia ls -lhA. Za każdym razem, gdy uruchamiam ls, zostanie on przetłumaczony na polecenie. Co zrobić, jeśli chcę po prostu uruchomić narzędzie ls bez żadnych dodatkowych opcji? Tymczasowo pomińmy alias.

$ls

Aliasy aukcji

Aby wyświetlić wszystkie aktualnie skonfigurowane aliasy, uruchom to polecenie.

$Alias

Usuwanie tymczasowych aliasów

Usunięcie tymczasowego aliasu jest bardzo proste. Po prostu uruchom to polecenie.

$alias <pseudonim>

Na przykład mam łącznie 3 aliasy. Aby pozbyć się aliasu aktualizacji, polecenie to:

$aliasaktualizacja

Sprawdźmy wynik.

$Alias

Voila! Alias ​​zniknął!

Innym sposobem jest opuszczenie bieżącej sesji bash lub ponowne uruchomienie systemu. Bash nie zapamięta tymczasowych aliasów. Tutaj zrestartowałem komputer i nie ma aliasu bash.

Usuwanie stałych aliasów

Aliasy zadeklarowane w pliku bashrc nie znikną. Nawet jeśli je usuniesz, nie zostaną one usunięte z pliku bashrc. Następnym razem, gdy sesja bash zostanie załadowana, alias również zostanie przywrócony. Dlatego, aby pozbyć się stałych aliasów, musimy ręcznie usunąć je z pliku bashrc.

Otwórz plik bashrc w vim.

$przyszedłem~/.bashrc

Usuń aliasy bash, których nie potrzebujesz. Alternatywnie możesz je skomentować, aby następnym razem, gdy ich potrzebujesz, możesz po prostu odkomentować.

Zapisz plik i powiedz bashowi, aby przeładował bashrc.

$źródło~/.bashrc

Kilka przydatnych aliasów bash

Oto kilka popularnych aliasów, których używa wiele osób. Zapraszam do eksperymentowania z aliasami. Pamiętaj, że za każdym razem, gdy zapomnisz alias, możesz po prostu uruchomić polecenie alias, aby zobaczyć, który z nich uruchomić.

Następujące polecenie spowoduje wydrukowanie zawartości katalogu z informacjami czytelnymi dla człowieka w długim formacie listy.

$Alias NS='l-lha'

Zróbmy ls, aby wyświetlał wpisy w kolumnie ze wskaźnikami.

$Alias ls='ls-CF'

Możemy również zrobić literówkę, aby uruchomić zamierzone polecenie.

$Alias sl='ls-Cf'

Czasami wynik ls będzie bardzo długi. W takiej sytuacji przelejmy wyjście ls do less.

$Alias lsl='ls -lhFA | mniej'

Następnie jest to polecenie cd. Dodajmy alias z powrotem do katalogu nadrzędnego.

$Alias.. ='Płyta CD ..'

Użyj następnego aliasu, aby wyszukać żądany plik/folder w bieżącym katalogu.

$Alias tutaj='odnaleźć . -Nazwa '

Sprawdźmy teraz kilka aliasów systemowych. Narzędzie df służy do sprawdzania wykorzystania dysku. Ustaw następujący alias tak, aby raportował dane wyjściowe w jednostce czytelnej dla człowieka wraz z typem systemu plików i wyświetlaj sumę na dole.

$Alias df='df -Tha --całkowita'

Co powiesz na rekonstrukcję wyników du narzędzia?

$Alias z='ty-ach | sortuj -h '

Darmowe narzędzie zgłasza ilość używanej/nieużywanej pamięci działającego systemu. Sprawmy, aby bezpłatne wyjście było bardziej przyjazne.

$Alias darmowy=„wolny”

Jeśli stale pracujesz z tabelą procesów, istnieje wiele aliasów, które możemy zaimplementować. Na przykład ustawmy domyślne wyjście dla polecenia ps.

$Alias ps=„ps auxf”

Dodajmy funkcję wyszukiwania do tabeli procesów.

$Alias psg='ps aux | grep -v grep | grep -i -e VSZ -e '

Co powiesz na trochę łatwiejsze tworzenie katalogu/folderu? Często po mkdir występuje flaga -p w celu utworzenia dowolnego niezbędnego katalogu nadrzędnego. Powiążmy to w następującym aliasie.

$Alias mkdir='mkdir -p'

Chcesz otrzymywać powiadomienia o każdym utworzeniu katalogu? Dodajmy flagę -v z mkdir.

$Alias mkdir='mkdir -pv'

Wget to prosty program do pobierania z wiersza poleceń. Jeśli jednak napotka jakiś problem podczas pobierania, anuluje się automatycznie. Aby zmusić wget do kontynuowania pobierania, należy przekazać flagę -c. Połączmy je w tym aliasie.

$Alias wget='wget -c'

Chcesz sprawdzić publiczny adres IP? Dodajmy go do listy aliasów!

$Alias moje IP='zwijanie się http://ipecho.net/plain; Echo'

Oto jak wygląda mój bashrc z tymi wszystkimi aliasami.

Końcowe przemyślenia

Alias ​​to wspaniała funkcja, która zmniejsza obciążenie i nudę wpisywania tego samego długiego polecenia. Jest to również niezwykle przydatne przy korzystaniu ze skryptów bash, aby zmniejszyć obciążenie, podczas gdy kod pozostaje wolny od niepotrzebnego bałaganu.

Nie ma ustalonego zestawu aliasów. Aliasy, o których wspomniałem wcześniej, to kilka popularnych, których eksperci zawsze używają. Jednak w zależności od Twojej codziennej pracy, w końcu wymyślisz własne aliasy.

Jeśli używasz wielu aliasów, polecam trzymać je razem w pliku bashrc z niezbędnym komentarzem.

Cieszyć się!