Zagnieżdżone pętle w C++

W C++, gdy musimy powtórzyć blok kodu, wykorzystujemy „pętle” w tym miejscu. Skraca to nasz czas na wielokrotne wpisywanie tego samego kodu. W C++ używamy „pętli” do powtarzania sekcji kodu. Metoda „pętli” jest bardzo wydajnym i oszczędzającym czas procesem w programowaniu w C++. W języku C++ dostępne są różne typy pętli, takie jak „pętla for”, „pętla while”, „pętla do-while” i „pętla zagnieżdżona”. „Zagnieżdżona pętla” oznacza, że ​​umieszczamy dwie pętle jedna w drugiej lub możemy też powiedzieć, że jedna pętla zawiera w sobie drugą pętlę.

W tym przewodniku omówimy jedynie „zagnieżdżone” pętle w języku C++. Kody, w których wykorzystujemy te „zagnieżdżone” pętle, są następujące:

Przykład 1:

Pracując w C++ musimy dołączyć plik nagłówkowy, dlatego dołączamy tutaj plik nagłówkowy „iostream”. Pliki nagłówkowe są dołączone, abyśmy mogli wykorzystać metody lub funkcje w naszym kodzie, które są w nich zadeklarowane. Poniżej dodajemy przestrzeń nazw „std” i wywołujemy w tym miejscu metodę „main()”.

Następnie korzystamy z pętli „for”, w której umieszczamy także kolejną pętlę „for”; nazywa się to „zagnieżdżoną pętlą for”. W pierwszej pętli „for” zmienną „a” typu danych „int” inicjujemy wartością „1”. Umieszczony jest tu również warunek, który mówi „a <= 3”, a następnie zwiększa „++a” o wartość „a”. Umieszczamy „cout” pod pętlą „for”, aby wydrukować tutaj tekst. W kolejnej pętli „for” inicjujemy zmienną „b” typu danych „int” wartością „1”. Warunek, który tutaj dodajemy, to „b <= 4” i jest również zwiększany. Umieszczamy kolejne „cout” poniżej tego „zagnieżdżonego dla”.

Kod 1:

Wyjście:

Wynik danej „zagnieżdżonej pętli” jest teraz wyświetlany tutaj. Pierwsza instrukcja „cout” pojawia się trzy razy, gdy poprawiliśmy jej warunek na „3”, a druga instrukcja „cout” pojawia się cztery razy, gdy poprawiliśmy jej warunek na „4” w kodzie.

Przykład 2:

Wywoływana jest funkcja „main()”. Następnie inicjujemy zmienne „myNewWeek” i „weekDays” odpowiednio wartościami „2” i „7”. „Zagnieżdżona pętla for”, której używamy poniżej, składa się z dwóch pętli „for”, które umieszczamy jedna w drugiej. Warunek „i <= myNewWeek” oraz przyrost „++i” wartości „i” umieszczamy tutaj, w pierwszej pętli „for”, gdzie inicjujemy zmienną „i” typu danych „int” za pomocą „1”. Umieszczamy „cout” pod pętlą „for”, aby wydrukować tutaj tekst. Inicjujemy zmienną o nazwie „j” typu danych „int” wartością „1” w kolejnej pętli „for”.

Tutaj dodajemy warunek „j <= dni tygodnia” i zwiększamy go. Kolejne „cout” znajduje się pod tą pętlą „zagnieżdżoną”.

Kod 2:

Wyjście:

W ten sposób wyświetlana jest teraz wspomniana wcześniej „zagnieżdżona pętla”. Kod pokazuje teraz trzy wystąpienia pierwszej instrukcji „cout” (której warunek jest ustawiony na „2”) i cztery wystąpienia drugiej instrukcji „cout” (której warunek jest ustawiony na „7”).

Przykład 3:

Tutaj chcemy wyświetlić symbol „@” w kształcie trójkąta z pętlą „zagnieżdżoną”. W tym celu umieszczamy pierwszą pętlę „for” i po zainicjowaniu zmiennej „int i” wartością „1” dostosowujemy jej warunek do „i <= 6”.

Następnie stosujemy również przyrost wartości „i”. Pod spodem mamy kolejne „for”, w którym umieszczamy kolejny warunek, który mówi „j <= i” po zainicjowaniu zmiennej „j” jako „int” o wartości „1”. Wartość tej zmiennej „j” również jest tutaj zwiększana. Teraz dodajemy „cout” w miejscu, w którym znajduje się symbol „@”. Teraz renderuje symbol „@” trójkątnie.

Kod 3:

Wyjście:

Otrzymaliśmy ten wynik dzięki „zagnieżdżonej pętli”, którą wykorzystaliśmy w dostarczonym kodzie. Tutaj widzimy, że symbol „@” pojawia się w kształcie trójkąta.

Przykład 4:

Chcemy użyć pętli „zagnieżdżonej for”, aby pokazać symbol „@” we wzorze trójkąta. W tym celu ustawiamy pierwszą pętlę „for”. Następnie inicjujemy zmienną „int a” wartością „1” i ustawiamy jej warunek na „a <= 8”. Następnie w tym przypadku zwiększamy również wartość „a”. Następnie mamy kolejne „for”, w którym inicjujemy zmienną „b” jako „int” o wartości „1” z innym warunkiem wskazującym „b <= a”. Zwiększa się także wartość „a”. W miejscu symbolu „*” dodano teraz „cout”. To teraz powoduje, że konsola wyświetla znak „*” w kształcie trójkąta.

Kod 4:

Wyjście:

Wynik ten uzyskaliśmy stosując „pętlę zagnieżdżoną” we wspomnianym kodzie. Tutaj możemy zauważyć, że symbol „@” jest ułożony w trójkąt.

Przykład 5:

Teraz chcemy wyrenderować tylko liczbę pierwszą. Dlatego deklarujemy zmienne „x” i „y” jako zmienne „int”. Następnie umieszczamy dwie pętle „for”, jedną po drugiej, które nazywamy pętlą „zagnieżdżoną”. Pierwsza pętla zawiera warunek wynoszący „x <= 50” po zainicjowaniu zmiennej „x” wartością „2”. W tej pętli wykonujemy również inkrementację wartości „x”.

Następnie mamy kolejną pętlę, w której dodajemy kolejny warunek, który mówi „y <= (x/y)” po przypisaniu wartości „2” do zmiennej „y”. W tej pętli zwiększamy także wartość „y”. Poniżej używamy „if”, które sprawdza warunek „!(x%y)”. Jeśli tutaj nie zostanie znaleziony współczynnik, nie wydrukuje tej wartości, gdy dodamy instrukcję „break” i przejdziemy do drugiego „if”, które dodamy poniżej. Tutaj ponownie sprawdza warunek, którym jest „y > (x/y)”. Jeśli to prawda, wypisuje tę wartość, a także wyświetla „jest liczbą pierwszą”.

Kod 5:

Wyjście:

Teraz renderowane są tutaj wszystkie liczby pierwsze, które otrzymamy po zastosowaniu w naszym kodzie pętli „zagnieżdżonej for”.

Wniosek

Ten przewodnik dotyczy w całości zagnieżdżonych pętli w C++ i wyjaśnia, że ​​używamy „zagnieżdżonych pętli”, ilekroć chcemy powtórzyć sekcję kodu. Dokładnie zbadaliśmy tę koncepcję i nauczyliśmy się wykorzystywać „zagnieżdżone pętle” w naszych kodach. Zademonstrowaliśmy kilka przykładów, w których wykorzystaliśmy „zagnieżdżone pętle” wraz z ich objaśnieniami i przedstawiliśmy wyniki wszystkich tych kodów w tym przewodniku.