Funkcja C++ Przykłady

Przykład 1:

„iostream” to plik nagłówkowy, który tutaj zamieszczamy, ponieważ musimy wykorzystać funkcje zadeklarowane w tym pliku nagłówkowym. Plik nagłówkowy „iostream” zawiera deklarację funkcji. Dodano tutaj także przestrzeń nazw „std”. Następnie generujemy klasę o nazwie „FunctorClass”. Poniżej wpisujemy „public”, który jest tutaj konstruktorem publicznym i umieszczamy funkcję „operator()”. Następnie w instrukcji „cout” umieszczamy zdanie, które chcemy wyświetlić na ekranie.

Następnie wywołujemy funkcję „main()”, a następnie tworzymy obiekt „FunctorClass” o nazwie „my_functor”. Tutaj wywołujemy funkcję „my_functor()”, aby wyświetlić instrukcję dodaną poniżej funkcji „operator()”.

Kod 1:

Wyjście:

Linia, którą dodaliśmy w funkcji „operator()” klasy „FunctorClass” jest tutaj wyświetlana przy użyciu obiektu funkcyjnego „my_functor”.

Przykład 2:

Zamieszczamy tutaj plik nagłówkowy „iostream”, ponieważ w pliku nagłówkowym „iostream” znajdują się pewne deklaracje funkcji. Wstawiona jest także przestrzeń nazw „std”. Następnie tworzymy klasę o nazwie „SquareClass”.

Poniżej wpisujemy „public”, który jest konstruktorem publicznym i umieszczamy pod nim funkcję „operator()” typu danych „int”. Do tej funkcji „operator()” przekazujemy zmienną „val” typu danych „int”. Ta funkcja zwraca wynik mnożenia po wstawieniu „val * val” w funkcji „return()” poniżej funkcji „operator()”.

Teraz wywoływana jest tutaj funkcja „main()”. Następnie tworzony jest tu obiekt o nazwie „s_functor” klasy „SquareFunctor”. Następnie używamy „cout”, który pomaga w renderowaniu informacji. Następnie wywołujemy tutaj obiekt „my_functor()” jak funkcję, który zwraca wynik mnożenia „5 * 5”, ponieważ dodaliśmy „5” jako parametr podczas jego wywoływania.

Kod 2:

Wyjście:

Dane wyjściowe otrzymujemy po wywołaniu obiektu „my_functor” klasy „SqaureClass”, np. funkcji „my_functor()”, a następnie przekazaniu wartości „5”. Otrzymujemy „25” jako kwadrat liczby „5”.

Przykład 3:

Dołączono tutaj plik nagłówkowy „iostream”, ponieważ zawiera on deklarację funkcji, a następnie wprowadzono przestrzeń nazw „std”. Następnie tworzona jest klasa „ProductFunctor”. Pod nim wpisywany jest publiczny konstruktor „public”, a pod nim umieszczana jest funkcja „operator()” typu danych „int”. Nadpisujemy tutaj tę funkcję i przekazujemy do niej dwa parametry: „int var1” i „int var2”.

Następnie wykorzystujemy „zwrot” poniżej i mnożymy obie zmienne, co daje wynik mnożenia obu liczb „zmienna1 * zmienna2”. Następnie wywoływana jest tutaj funkcja „main()” i generujemy obiekt klasy o nazwie „P_functor” klasy „ProductFunctor”. Następnie inicjujemy nową zmienną o nazwie „pro_result” i po jej wywołaniu przypisujemy obiektowi „P_functor” funkcję „P_functor()”.

Jako parametr przekazujemy „28” i „63”. Spowoduje to pomnożenie obu wartości i zapisanie wyniku w zmiennej „pro_result”, którą drukujemy poniżej, używając „cout” i przekazując w niej „pro_result”.

Kod 3:

Wyjście:

Produkt otrzymamy po wywołaniu obiektu „P_functor” jako funkcji „P_functor()” i przekazaniu mu wartości. Iloczynem tych wartości jest „1764”.

Przykład 4:

W tym przypadku generowana jest klasa „GreetingFunctorClass”. Następnie wstawiamy konstruktor „publiczny” i nadpisujemy funkcję „operator()” w tym konstruktorze „publicznym”. Piszemy „Witajcie! Jestem programistą C++” po umieszczeniu „cout” pod funkcją „operator()”.

Teraz wywołujemy funkcję „main()”. Tworzymy tutaj „g_functor” jako obiekt „GreetingFunctorClass”, a następnie wywołujemy ten obiekt „g_functor” jako funkcję „g_functor()”. Daje to wynik, który dodaliśmy w funkcji „operator()” podczas jej zastępowania.

Kod 4:

Wyjście:

Tutaj możemy zauważyć, że instrukcja, którą dodaliśmy, gdy zastąpiliśmy funkcję „operator()” w naszym kodzie, jest tutaj wyświetlana, gdy wywołujemy obiekt klasy jak funkcję.

Przykład 5:

Tym razem dołączono plik „bits/stdc++.h”, który zawiera wszystkie niezbędne deklaracje funkcji. Następnie umieszczana jest tutaj przestrzeń nazw „std”. Klasa, którą tutaj tworzymy, to klasa „inkrementacjaFunctor”. Następnie tworzymy „prywatny” konstruktor i inicjujemy zmienną „int_num” typem danych „int”.

Pod konstruktorem „publicznym” umieszczamy funkcję „inkrementacjęFunctor” i przekazujemy do niej „int n1”. Następnie wpisujemy „int_num(n1)” po umieszczeniu „:”. Następnie nadpisujemy funkcję, która jest funkcją „operator()” typu danych „int” i deklarujemy tutaj „int arrOfNum”. Następnie używamy „return” i wstawiamy „int_num + arrOfNum”. Teraz zwiększa to wartości „arrOfNum”, dodaje do nich wartość „int_num” i zwraca je tutaj.

Po wywołaniu „main()” inicjujemy „arrOfNum” i przypisujemy tutaj różne wartości całkowite. Następnie inicjowana jest zmienna „n1”, do której dodajemy funkcję „sizeof”, taką jak „sizeof(arrOfNum)/sizeof(arrOfNum[0])”. Następnie „additionNumber” jest inicjowany wartością „3”. Teraz używamy funkcji „transform()”. Ta funkcja „transform()” jest równoznaczna z utworzeniem obiektu klasy „increamentFunctor”, a następnie wywołaniem jego obiektu. Następnie używamy pętli „for”, a następnie „cout” z „arrOfNum[i]”.

Kod 5:

Wyjście:

Tutaj pokazano wynik kodu, w którym „inkrementFunctor” to „Functor” używany jako funkcja.

Przykład 6:

W tym kodzie używamy predefiniowanego funktora „większego”. Tutaj dołączamy cztery różne pliki nagłówkowe, ponieważ są one wymagane w naszym kodzie, ponieważ zadeklarowano w nich funkcje lub metody, których potrzebujemy w naszym kodzie. Następnie po dodaniu „std” i wywołaniu „main()” inicjujemy wektor „myIntegerVector”. Wstawiamy do tego wektora kilka nieposortowanych wartości. Poniżej stosujemy funkcję „sortowania”, aby posortować wartości wektorów.

Kiedy korzystamy z tej funkcji, sortuje ona wartości w kolejności rosnącej. Ale używamy tutaj „większej”, która jest predefiniowaną funkcją w C++, która daje wynik sortowania w sposób malejący. Następnie wyświetlamy posortowane wartości za pomocą pętli „for”, a następnie „cout”.

Kod 6:

Wyjście:

Wszystkie wartości wektora sortowane są malejąco za pomocą predefiniowanego w C++ funktora, który jest funktorem „większym”, a jego definicja dostępna jest w „funkcjonalnym” pliku nagłówkowym.

Wniosek

W tym artykule szczegółowo omówiono koncepcję „funktora C++”. Sprawdziliśmy, że obiekt można wywołać jako funkcję w celu przeciążenia funkcji zwanej „operatorem()”. Nazywa się to funktorem. Aby przeciążenie „operatora()” mogło zostać wykorzystane zgodnie z przeznaczeniem, należy zapewnić dostęp publiczny. Zilustrowaliśmy różne przykłady, w których wykorzystaliśmy „funktory” i predefiniowany „funktor” w naszym kodzie.