C++ string::at() Funkcja

C String At Funkcja



Dzisiaj zajmiemy się jedną z metod string at() języka C++ i użyjemy różnych przykładów, aby zademonstrować, jak przekształcić metody string at() w języku C++.

Jak wiemy, jest to obiektowy język programowania, który nadaje programom przejrzystą strukturę, umożliwiając odczytanie kodu w ramach tego samego programu. C++ jest stosunkowo prostym i łatwym do zrozumienia językiem.







Wstęp

W C++ wiązka różnych znaków lub elementów jest zawarta w jednym z typów danych C++, zwanym ciągiem znaków ujętym w podwójne cudzysłowy. Łańcuch C++ wykonuje szeroki zakres metod, a metoda at() jest jedną z tych metod. Metoda string at() służy do uzyskiwania dostępu do dokładnej pozycji znaku lub elementu w łańcuchu. Mówiąc prościej, w metodzie at() możemy uzyskać dostęp do pojedynczego znaku z całego ciągu wejściowego w określonej lokalizacji. Omówmy teraz metodę at() i zobaczmy, jak ta metoda działa.



Składnia

Oto składnia metody string at() i pozwala nam zrozumieć, w jaki sposób ją implementujemy. Aby wywołać metodę string at(), najpierw piszemy predefiniowane słowo kluczowe, którym jest „char”. Poinformuje kompilator, że uzyskujemy dostęp do znaku z wejściowego ciągu znaków. Następnie zapiszemy nazwę zmiennej ciągu wejściowego (zmiennej, w której zapisaliśmy ciąg wejściowy) i połączymy ją z metodą at(). W metodzie aSt() przekażemy kilka argumentów.







Parametr

idx: numer indeksu ciągu wejściowego, z którego chcemy uzyskać dostęp do elementu ciągu wejściowego. Należy pamiętać, że numer indeksu będzie mniejszy lub równy długości ciągu wejściowego.

typ_rozmiaru: liczba całkowita bez znaku używana do wyświetlania rozmiaru dowolnego obiektu w bajtach.



Wartość zwracana

W zamian otrzymamy dokładną lokalizację znaku ciągu wejściowego, a następnie możemy uzyskać dostęp do znaku, przekazując numer indeksu w metodzie at().

Błędy i wyjątki

Nie ma wyjątku, jeśli wprowadzimy wartość indeksu znaku ciągu jako mniejszą lub równą długości ciągu wejściowego. Jeśli przekażemy indeks większy niż długość ciągu wejściowego, to zgłoszony wyjątek będzie poza zakresem.

Przykład 01

Teraz zacznijmy wyjaśniać nasz pierwszy i prosty przykład metody string at(). Do zaimplementowania naszego programu potrzebujemy dowolnego kompilatora C++ kompatybilnego z metodami łańcuchowymi. Aby zakodować Program w C++ zawsze potrzebujemy podstawowych bibliotek do wykorzystania manipulatorów C++ w istniejącym programie. Pierwszą biblioteką, której używamy w tym programie, jest „#include ”. Znak „#” nakazuje kompilatorowi załadowanie pliku nagłówkowego, słowo kluczowe „include” włącza plik nagłówkowy do programu, a „iostream” określa wprowadzanie danych od użytkownika i wyświetlanie danych.

Aby używać ciągów znaków i metod łańcuchów w całym programie, dołączyliśmy drugi plik nagłówkowy, którym jest „#include ”. Następnie użyliśmy dyrektywy „using namespace std”, która uniemożliwia klasom, funkcjom i zmiennym używanie tego samego kontekstu w całym programie.


Po zaimportowaniu podstawowych bibliotek i dyrektyw przechodzimy teraz do funkcji main() programu. Funkcja main() służy do napisania rzeczywistej linii kodu, którą chcemy zaimplementować i uzyskania z niej wyników. W linii 8 zadeklarowaliśmy zmienną „str” typu „string”, a następnie zainicjalizowaliśmy ciąg znaków do zmiennej „str”. Następnie zainicjowaliśmy inny ciąg znaków do tej samej zmiennej „str” i wydrukowaliśmy go przy użyciu predefiniowanej metody cout() języka C++.

Następnie chcemy uzyskać rozmiar ostatnio utworzonego ciągu. W tym celu wywołaliśmy funkcję size() z konkatenacją zmiennej łańcuchowej, którą jest „str”, i przekazaliśmy całą funkcję do metody cout(), abyśmy mogli ją wyświetlić. Następnie chcemy również wydrukować zainicjowaną pojemność dla wejściowego ciągu znaków. W tym celu użyjemy funkcji Capacity() z konkatenacją zmiennej „str”. Zainicjowaliśmy pierwszy ciąg, aby uzyskać z niego pojemność ciągu.

Po uzyskaniu rozmiaru i pojemności wejściowego ciągu znaków przechodzimy dalej. Następnie deklarujemy kolejną zmienną „res” typu „char”, co oznacza, że ​​tworzymy zmienną typu znakowego. W tej zmiennej będziemy przechowywać znak z ciągu wejściowego, do którego chcemy uzyskać dostęp. Wywołajmy więc metodę at() i przekażemy w niej numer indeksu znaku, a następnie połączymy go z łańcuchem wejściowym „str”. Następnie chcieliśmy wydrukować element, więc użyliśmy metody cout(), która jest predefiniowaną metodą C++ i przekazaliśmy w niej zmienną „res”.

Jak omówiono w metodzie at(), możemy zastąpić znak. Aby zastąpić każdą postać, do której uzyskaliśmy dostęp, jest; najpierw zapiszemy zmienną lub dowolny symbol w pojedynczym cudzysłowie, a następnie przypiszemy to do metody at() poprzez wpisanie nazwy zmiennej „str”, a następnie połączenie jej z metodą at() i przekazanie numeru indeksu w to. Następnie wyświetlimy go za pomocą metody cout().

Przykład 02

Oto drugi przykład metody at() typu danych string w języku C++. Implementacja tego przykładu jest taka sama, jak zaimplementowana powyżej. Jedyną różnicą jest jednak to, że jednocześnie uzyskujemy dostęp tylko do jednej postaci. Tutaj uzyskujemy dostęp do całego ciągu wejściowego. W tym celu zadeklarowaliśmy zmienną „str” typu string i przypisaliśmy do niej ciąg wejściowy. Następnie mamy kolejną zmienną „res” typu „int” i zapisaliśmy w niej długość łańcucha. A potem mamy „pętlę for”, dzięki której możemy wydrukować znaki ciągu wejściowego jeden po drugim w jednym wierszu.


Oto wynik narzutu:

Wniosek

W tym artykule redakcyjnym dowiedzieliśmy się, czym jest metoda string at() i jak będziemy jej używać. Poznaliśmy również styl pisania metody at() oraz jakie rodzaje błędów i wyjątków napotkamy, jeśli popełnimy błędy logiczne. Zastosowaliśmy kilka ilustracji, aby kompleksowo wyjaśnić każdą linię kodu. Mam nadzieję, że wiele się nauczysz z tego samouczka.