Przykład 1:
W tym kodzie C++ zawarte są pliki nagłówkowe „iostream” i „cmath”. Plik nagłówkowy „iostream” ma wykonywać operacje wejścia/wyjścia przy użyciu funkcji cin\cout, ponieważ funkcje te są zdefiniowane w pliku nagłówkowym „iostream”. Dodawany jest tutaj plik nagłówkowy „cmath” w celu wykonywania operacji matematycznych na danych. „Przestrzeń nazw std” jest umieszczona z przodu. Następnie dodawany jest kod sterownika, który jest „main()”. Poniżej używamy „num” z typem danych „float”. Wartość „num”, którą tutaj ustawiamy, to „4,6”.
Następnie dodajemy funkcję „cout()”, która wypisuje dane, które w niej wprowadziliśmy. Najpierw wyświetlamy liczbę zmiennoprzecinkową, którą wcześniej zainicjowaliśmy. Następnie używamy funkcji „floor()” i przekazujemy „num” jako argument tej funkcji „floor()”. Wynik drukujemy także po zastosowaniu funkcji „floor()”.
Kod 1:
#include
#include
za pomocą przestrzeń nazw st ;
wew główny ( )
{
platforma na jednego = 4.6 ;
cout << 'Liczba to ' << na jednego << koniec ;
cout << „Piętro tego numeru to: „ << podłoga ( na jednego ) << koniec ;
powrót 0 ;
}
Wyjście:
Na tym wyjściu liczba wynosi „4,6”. Ale gdy zastosujemy metodę „floor()”, daje to wynik „4”. To pokazuje, że metoda „floor()” zwraca liczbę mniejszą lub równą podanej liczbie.
Przykład 2:
Dołączamy tutaj dwa pliki nagłówkowe o nazwach „iostream” i „cmath”. Następnie umieszczamy „namespace std” i deklarujemy funkcję „main()”. Następnie deklarujemy cztery zmienne z typem danych „float”. Zmienne te noszą nazwy „num_1”, „num_2”, „num_3” i „num_4”. Przypisujemy „4,9” do „num_1”, „-6,4” do „num_2”, „5,1” do „num_3”, a „8” do „num_4”. Następnie na zmienną „num_1” stosujemy funkcję „floor()” i wypisujemy wartość oraz wynik, jaki otrzymaliśmy po zastosowaniu funkcji „floor()” na tej liczbie. W ten sam sposób wypisujemy wszystkie wartości i wynik tych wartości, które otrzymaliśmy z funkcji „floor()”, umieszczając je w tej funkcji jako jej argument.
Kod 2:
#include#include
za pomocą przestrzeń nazw st ;
wew główny ( )
{
platforma liczba_1, liczba_2, liczba_3, liczba_4 ;
liczba_1 = 4.9 ;
liczba_2 = - 6.4 ;
liczba_3 = 5.1 ;
liczba_4 = 8 ;
cout << „Pierwsza liczba to” << liczba_1 << ', a jego podłoga jest...' << podłoga ( liczba_1 ) << koniec ;
cout << „Druga liczba to” << liczba_2 << ', a jego podłoga jest...' << podłoga ( liczba_2 ) << koniec ;
cout << „Trzecia liczba to” << liczba_3 << ', a jego podłoga jest...' << podłoga ( liczba_3 ) << koniec ;
cout << „Czwarta liczba to” << liczba_4 << ', a jego podłoga jest...' << podłoga ( liczba_4 ) << koniec ;
powrót 0 ;
}
Wyjście:
Wartość „4,9” zwraca „4” po zastosowaniu funkcji „floor()”. Następnie wstawiamy „-6,4” do tej funkcji „floor()” i zwraca ona „-7”, jak pokazano poniżej. Wynikiem liczby „5.1” jest „5” po zastosowaniu metody „floor()”. Ten sam wynik jest pokazany jako „8” zwraca „8” jako wartość minimalną:
Przykład 3:
Tutaj stosujemy funkcję „floor()” na wartościach całkowitych. Najpierw inicjujemy zmienne całkowite o nazwach „wartość_1” i „wartość_2”. „Wartość_1” jest inicjowana wartością „5”, a „wartość_2” jest inicjowana wartością „-8”. Następnie umieszczamy „cout”, gdzie dodajemy funkcję „floor()”, w której przekazujemy „wartość_1” w pierwszej instrukcji „cout”. W następnym „cout” używamy funkcji „floor()”, w której przekazujemy „wartość_2” jako parametr. Teraz stosuje funkcję „floor()” do tych wartości i wyświetla je na ekranie.
Kod 3:
#include#include
za pomocą przestrzeń nazw st ;
wew główny ( )
{
wew wartość_1, wartość_2 ;
wartość_1 = 5 ;
wartość_2 = - 8 ;
cout << „Pierwsza liczba całkowita to” << wartość_1 << ', a jego podłoga jest...' << podłoga ( wartość_1 ) << koniec ;
cout << „Druga liczba całkowita to” << wartość_2 << ', a jego podłoga jest...' << podłoga ( wartość_2 ) << koniec ;
powrót 0 ;
}
Wyjście:
Wynik ten pokazuje, że wartość „5” daje „5” po obliczeniu funkcji „floor()”, a „-8” daje „-8” jako wartość po zastosowaniu funkcji „floor()”.
Przykład 4:
Tutaj stosujemy funkcję „floor()” do wartości typu danych „double”. Dołączamy tutaj także plik nagłówkowy „iomanip”, który pomaga w użyciu funkcji „setprecision()”, ponieważ funkcja ta jest zadeklarowana w tym pliku nagłówkowym. Następnie musimy wykorzystać tę funkcję w naszym kodzie. Teraz inicjujemy zmienne „d_1”, „d_2” i „d_3” wartościami. Następnie mamy funkcję „cout”, w której wpisujemy „setprecision()”, która pomaga uzyskać dokładną wartość „podwójnego” numeru typu danych z wymaganą liczbą miejsc po przecinku. Jako parametr przekazujemy tutaj „10”. Następnie drukujemy wartości, stosujemy do nich funkcję „floor()” i drukujemy.
Kod 4:
#include#include
#include
za pomocą przestrzeń nazw st ;
wew główny ( )
{
podwójnie d_1 = 4,99986399 , d_2 = - 6,9612499 , d_3 = 9.00320 , d_4 = 3,000000 ;
cout << ustawić precyzję ( 10 ) << „Pierwsza podwójna wartość to „ << d_1 << ' & piętro to: ' << podłoga ( d_1 ) << koniec ;
cout << ustawić precyzję ( 10 ) << „Druga podwójna wartość to” << d_2 << ' & piętro to: ' << podłoga ( d_2 ) << koniec ;
cout << ustawić precyzję ( 10 ) << „Trzecia podwójna wartość to” << d_3 << ' & piętro to: ' << podłoga ( d_3 ) << koniec ;
cout << ustawić precyzję ( 10 ) << „Czwarta podwójna wartość to” << d_4 << ' & piętro to: ' << podłoga ( d_4 ) << koniec ;
powrót 0 ;
}
Wyjście:
Wyświetlane są tutaj wartości, jakie otrzymamy po obliczeniu funkcji „floor()”. Zastosowaliśmy funkcję „floor()” do wartości typu danych double w tym kodzie:
Przykład 5:
Po włączeniu tutaj wszystkich trzech plików nagłówkowych, umieszczamy „przestrzeń nazw std” i „main()”. Następnie do funkcji „floor()” wstawiana jest wartość „-0,000” jako parametr. Używamy również funkcji „cout()”. Następnie umieszczamy „INFINITY” jako parametr funkcji „floor()”. Poniżej dodajemy „-INFINITY” do parametru funkcji „floor()”. Na koniec jako jego parametr wstawiamy „NAN”. Wszystkie te funkcje „floor()” są wykorzystywane wewnątrz instrukcji „cout”.
Kod 5:
#include#include
#include
za pomocą przestrzeń nazw st ;
wew główny ( )
{
cout << „Wartość wynosi -0,000, a podłoga to „ << podłoga ( - 0,000 ) << koniec ;
cout << „Wartość to NIESKOŃCZONOŚĆ, a podłoga to „ << podłoga ( NIESKOŃCZONOŚĆ ) << koniec ;
cout << „Wartość to -INFINITY, a podłoga to „ << podłoga ( - NIESKOŃCZONOŚĆ ) << koniec ;
cout << „Wartość to NaN, a podłoga to „ << podłoga ( W ) << koniec ;
powrót 0 ;
}
Wyjście:
Wartość „-0.000” zwraca „-0” po wykonaniu funkcji „floor()”. Wartości „INFINITY” i „-INFINITY” zwracają odpowiednio „inf” i „-inf” po wykonaniu funkcji „floor()”. Ponadto „NAN” zwraca „nan” po wykonaniu funkcji „floor()”.
Wniosek
Funkcja „floor()” w programowaniu w C++ została szczegółowo omówiona w tym miejscu. Wyjaśniliśmy, że funkcja „floor()” zwraca wartość mniejszą lub równą liczbie podanej tej funkcji jako parametr. W tym samouczku zastosowaliśmy tę funkcję do liczb całkowitych, zmiennoprzecinkowych i liczb z podwójnym typem danych. Wszystkie przykłady zostały tutaj szczegółowo omówione.