Podczas kontrastowania zmiennych ważne jest, aby zbadać zarówno zawartość, jak i odpowiednie typy danych. Ilekroć wartości dwóch danych wejściowych różnią się, stwierdzenie jest spełnione. W całym Pythonie możemy używać != lub nie oznaczać operacji. Za każdym razem, gdy wartości dowolnych dwóch zmiennych lub operandów Pythona podane po obu stronach operatora nierównego nie są równe, musi zwrócić prawdę, w przeciwnym razie fałsz. Wiele ustrukturyzowanych języków zapytań może narzekać na dopasowanie różnych typów, ponieważ Python jest elastyczny, ale ciasno napisany. Operator not equal musi zwracać True za każdym razem, gdy wartości podane w dwóch zmiennych są takie same; są jednak różnego rodzaju. Miejmy kilka przykładów, aby zobaczyć, jak działa python Operator Nierówności. Przede wszystkim musisz upewnić się, że twój system ma zainstalowane i skonfigurowane narzędzie Pythona. Uruchom zainstalowane narzędzie Pythona, aby rozpocząć pracę. W momencie wdrażania tego artykułu pracowaliśmy nad narzędziem Spyder Python.
Przykład 01:
Nasz pierwszy przykład będzie zawierał różne sposoby porównywania dwóch lub więcej wartości typu zmiennej przy użyciu operatora NOT EQUAL. Teraz narzędzie zostało otwarte, nie zapomnij dodać do niego obsługi Pythona. Zainicjowaliśmy w skrypcie dwie zmienne typu całkowitego, x i y. Następnie użyliśmy znaku != do porównania obu wartości zmiennych, a wynik logiczny zostanie zapisany w nowej zmiennej, c. Na końcu kodu zostanie wydrukowana wartość logiczna, która została zapisana w zmiennej c.
Zapiszmy nasz kod jako test.py i uruchommy go, naciskając zielony przycisk wykonania narzędzia Spyder. Otrzymaliśmy wynik jako False, ponieważ obie wartości były równe i takie same w typie danych.
Zaktualizowaliśmy kod jak poniżej. Zadeklarowaliśmy trzy różne zmienne, przy czym 2 z nich mają tę samą wartość, a ostatnia ma inną wartość. Użyliśmy operatora NOT Equal w pierwszej instrukcji bezpośrednio, aby wydrukować wynik porównania między zmiennymi a i b. Następnie porównaliśmy zmienne a i c poza instrukcją print i wydrukowaliśmy wynik. Następnie zadeklarowaliśmy zmienną typu string q i porównaliśmy ją ze zmienną całkowitą a w instrukcji print. Zapisz skrypt i wykonaj go.
Możesz zobaczyć, że wynik wyświetlił jedną wartość Fałsz i dwie Prawda w porównaniu z różnymi zmiennymi. Pierwsze dwa wyniki były pomiędzy zmiennymi typu całkowitego, ale ostatnie porównanie dotyczyło zmiennych typu całkowitego i typu string. Dlatego zwraca True, oba nie są równe.
Przykład 02:
Przyjrzyjmy się operatorowi Not Equal używanemu w instrukcji if podczas korzystania z Pythona. W kodzie użyliśmy dwóch zmiennych. Zmienna x jest typem całkowitym, a y jest typem łańcuchowym. Następnie zainicjowaliśmy instrukcję if i użyliśmy w niej operatora NOT EQUAL w obu operandach, aby sprawdzić, czy są one równe, czy nie. Na koniec wydrukowałem jakieś oświadczenie.
Po wykonaniu pliku skryptu test.py otrzymaliśmy ciąg znaków jako wartość wyjściową, jak pokazano na poniższym obrazku.
Przyjrzyjmy się innej instancji. Tym razem użyliśmy obu zmiennych typu string i porównaliśmy je w ramach instrukcji if. W końcu użyliśmy instrukcji print, aby wydrukować obie zmienne z pewnymi wartościami łańcuchowymi. Dane wyjściowe muszą być wolne od błędów.
Podczas wykonywania tego pliku nie wystąpiły żadne błędy i otrzymaliśmy działające dane wyjściowe jak poniżej.
Miejmy od teraz kilka skomplikowanych przykładów. W tym przypadku użyliśmy zmiennej całkowitej z o wartości 21. Najpierw obliczyliśmy moduł zmiennej z liczbą całkowitą 2. Następnie użyliśmy instrukcji if, aby użyć w niej operatora NOT EQUAL do porównania obliczona wartość z 0. Chociaż obliczony moduł nie jest równy 0, musi wypisać wartość zmiennej z, a ciąg znaków nie jest nawet używany w instrukcji print.
Po zapisaniu i wykonaniu pliku nie mamy żadnych błędów, a zmienna z została wydrukowana wraz z napisem nie jest parzysta.
Przykład 03:
W powyższym przykładzie właśnie użyliśmy instrukcji if. Tym razem w naszym przykładzie użyjemy instrukcji if-else. Zaktualizowaliśmy kod jak poniżej. Przede wszystkim zainicjuj zmienną typu integer o wartości 10. Następnie użyliśmy w naszym kodzie instrukcji if-else. Część instrukcji if używa operatora is not do porównania zmiennej a z wartością 20. Jeśli warunek jest spełniony, wypisze nasze wartości nie są równe; w przeciwnym razie kontrola zostanie przekazana instrukcji else w celu wyświetlenia, że wartości są równe.
Zapisz swój kod i uruchom go. Możesz zobaczyć warunek w instrukcji if został spełniony i wyświetla, że wartości nie są równe.
Przyjrzyjmy się przez jakiś czas innej instancji. Zadeklarowaliśmy ciąg znaków o wartości Aqsa, jeśli instrukcja wykorzystuje ten ciąg do porównania go z jakąś wartością i wyświetlenia komunikatu. Gdy warunek instrukcji if nie powiedzie się, kontrola zostanie przekazana do instrukcji elif, aby sprawdzić, czy zmienna str nie jest równa podanej wartości. Następnie wydrukuje wiadomość.
Ponieważ warunek w instrukcji if jest spełniony, więc wydrukuje pierwszą instrukcję print, a kontrola nigdy nie zostanie przekazana instrukcji elif.
Zmieńmy na przykład wartość zmiennej str na Yasin. Tym razem warunek wymieniony w instrukcji if będzie błędny, a kontrola zostanie przekazana instrukcji elif. W związku z tym instrukcja print instrukcji elif zostanie wydrukowana, gdy warunek zostanie spełniony.
Teraz, gdy ponownie wykonamy kod, wyświetli on wynik instrukcji print wymienionej w części elif zagnieżdżonej instrukcji if-else.
Przykład 04:
Na koniec, tym razem zrobimy skomplikowany przykład, aby przetestować operator porównania NOT EQUAL. Zainicjowaliśmy więc klasę o nazwie Test. W tej klasie zainicjalizowaliśmy zmienną i o wartości 0. Inna zmienna, data, została zainicjalizowana z wartością none. Następnie zainicjowaliśmy konstruktor tej klasy, aby pobrać wartości tych zmiennych z instancji klasy. Następnie zainicjowaliśmy w naszym kodzie wbudowaną metodę NOT EQUAL i użyliśmy w niej instrukcji if-else. Utworzono trzy obiekty do wysyłania wartości do konstruktora. Następnie porównaliśmy obiekty ze sobą w instrukcji print, aby wydrukować wynik porównania. Zapisz kod i uruchom go.
Dane wyjściowe pokazują False jako powrót do pierwszej instrukcji print, ponieważ wartości przeanalizowane dla obu obiektów były takie same. Wręcz przeciwnie, druga instrukcja print zwraca True, ponieważ t2 i t3 mają różne wartości i nie są równe.
Wniosek:
Za pomocą dobrze wyjaśnionych skryptów ilustracyjnych dowiedzieliśmy się, czym jest funkcja porównania nierównego Pythona i jak jest używana do określenia, czy dwie zmienne nie są identyczne.