Tablica dynamiczna może być zaimplementowana przy użyciu wektora w C++. Elementy można dodawać do wektora na różne sposoby. Funkcja push_back() jest jednym ze sposobów wstawiania nowego elementu na końcu wektora, który zwiększa rozmiar wektora o 1. Ta funkcja jest przydatna, gdy do wektora trzeba dodać jeden element. Jeśli typ danych wektora nie obsługuje wartości przekazanej przez argument tej funkcji, zostanie wygenerowany wyjątek i żadne dane nie zostaną wstawione. Sposób wstawiania danych w wektorze za pomocą funkcji push_back() został przedstawiony w tym samouczku.
Składnia:
wektor::push_back(typ_wartości n);Wartość n zostanie wstawiona na końcu wektora, jeśli typ danych wektora obsługuje typ danych n. Nic nie zwraca.
Warunek wstępny:
Przed sprawdzeniem przykładów z tego samouczka, musisz sprawdzić, czy kompilator g++ jest zainstalowany w systemie. Jeśli używasz Visual Studio Code, zainstaluj niezbędne rozszerzenia, aby skompilować kod źródłowy C++ w celu utworzenia kodu wykonywalnego. Tutaj aplikacja Visual Studio Code została użyta do kompilacji i wykonania kodu C++. Różne zastosowania funkcji push_back() do wstawiania elementów do wektora zostały pokazane w następnej części tego samouczka.
Przykład-1: Dodawanie wielu elementów na końcu wektora
Utwórz plik C++ z następującym kodem, aby wstawić wiele elementów na końcu wektora za pomocą funkcji push_back(). W kodzie zdefiniowano wektor trzech wartości łańcuchowych. Funkcja push_back() została wywołana trzy razy, aby wstawić trzy elementy na końcu wektora. Zawartość wektora zostanie wydrukowana przed i po wstawieniu elementów.
//Dołącz niezbędne biblioteki
#włączać
#włączać
za pomocą przestrzeń nazwgodziny;
intGłówny()
{
//Zadeklaruj wektor wartości łańcuchowych
wektor<strunowy>ptaki= {'Szara papuga',„Diamentowy Gołąb”,'Koktajl'};
koszt << „Wartości wektora przed wstawieniem: ';
//Iteruj wektor za pomocą pętli, aby wydrukować wartości
dla(inti= 0;i<ptaki.rozmiar(); ++i)
koszt <<ptaki[i] << '';
koszt << ' ';
/ *
Dodaj trzy wartości na końcu wektora
za pomocą funkcji push_back()
* /
ptaki.push_back(Majna);
ptaki.push_back(Papużki faliste);
ptaki.push_back('Kakadu');
koszt << „Wartości wektora po wstawieniu: ';
//Iteruj wektor za pomocą pętli, aby wydrukować wartości
dla(inti= 0;i<ptaki.rozmiar(); ++i)
koszt <<ptaki[i] << '';
koszt << ' ';
powrót 0;
}
Wyjście:
Poniższe dane wyjściowe pojawią się po wykonaniu powyższego kodu. Dane wyjściowe pokazują, że na końcu wektora wstawiono trzy nowe elementy.
Przykład-2: Wstaw wartości do wektora przez wejście
Utwórz plik C++ z następującym kodem, aby wstawić element do pustego wektora, pobierając wartości od użytkownika i używając funkcji push_back(). W kodzie został zadeklarowany pusty wektor typu danych całkowitych. Następnie pętla „for” pobiera od użytkownika 5 liczb i wstawia je do wektora za pomocą funkcji push_back(). Zawartość wektora zostanie wydrukowana po wstawieniu.
//Dołącz niezbędne biblioteki#włączać
#włączać
za pomocą przestrzeń nazwgodziny;
intGłówny()
{
//Zadeklaruj wektor całkowity
wektor<int>inwektor;
//Zadeklaruj liczbę całkowitą
intnumer;
koszt << „Wprowadź 5 cyfr: ';
/ *
Wykonaj iterację pętli 5 razy, aby wstawić 5 wartości całkowitych
do wektora za pomocą funkcji push_back()
* /
dla( inti=0;i< 5;i++) {
Gin >>numer;
inwektor.push_back (numer);
}
koszt << „Wartości wektora po wstawieniu: ';
//Iteruj wektor za pomocą pętli, aby wydrukować wartości
dla(inti= 0;i<inwektor.rozmiar(); ++i)
koszt <<inwektor[i] << '';
koszt << ' ';
powrót 0;
}
Wyjście:
Poniższe dane wyjściowe pojawią się po wykonaniu powyższego kodu. Wynik pokazuje, że pięć liczb pobranych od użytkownika zostało wstawionych do wektora.
Przykład-3: Wstaw wartości do wektora na podstawie określonego warunku
Utwórz plik C++ z następującym kodem, aby wstawić określone liczby z tablicy liczb całkowitych do pustego wektora. W kodzie zadeklarowano pusty wektor i tablicę 10 liczb całkowitych. Pętla 'for' została użyta do iteracji każdej wartości tablicy i wstawienia liczby do wektora za pomocą funkcji push_back(), jeśli liczba jest mniejsza niż 30 lub większa niż 60. Zawartość wektora zostanie wydrukowana za pomocą funkcji Funkcja display_vector() po wstawieniu.
//Dołącz niezbędne biblioteki#włączać
#włączać
za pomocą przestrzeń nazwgodziny;
//Wyświetl wektor
próżniawektor_wyświetlany(wektor<int>liczba)
{
//Wydrukuj wartości wektora za pomocą pętli
dla(automatycznyon=licz.rozpocząć();on!=licz.kończyć się() ;on++)
koszt << *on<< '';
//Dodaj nową linię
koszt << ' ';
}
intGłówny()
{
//Zadeklaruj wektor całkowity
wektor<int>inwektor;
//Zadeklaruj tablicę liczb
intmoja tablica[10] = { 9,Cztery pięć,13,19,30,82,71,pięćdziesiąt,35,42 };
/ *
Wykonaj iterację pętli, aby odczytać każdy element tablicy
i wstaw te wartości do wektora
które są mniejsze niż 30 i większe niż 60
za pomocą funkcji push_back()
* /
dla (inti=0;i< 10;i++)
Jeśli(moja tablica[i] < 30
koszt << 'Wartości wektora po wstawieniu: ' <<koniec;
wektor_wyświetlany(inwektor);
powrót 0;
}
Wyjście:
Poniższe dane wyjściowe pojawią się po wykonaniu powyższego kodu. Wynik pokazuje, że liczby 9, 13, 19, 82 i 71 zostały wstawione do wektora.
Wniosek:
W C++ istnieje wiele funkcji do wstawiania danych na początku lub na końcu lub w dowolnej określonej pozycji wektora, na przykład push_front(), insert() itd. Użycie funkcji push_back() zostanie wyczyszczone po przećwiczeniu przykładów przedstawionych w tym samouczku .